przyczynić się

  • 21zarazić — dk VIa, zarazićrażę, zarazićzisz, zarazićraź, zarazićził, zarazićrażony zarażać ndk I, zarazićam, zarazićasz, zarazićają, zarazićaj, zarazićał, zarazićany «przyczynić się do przeniesienia zarazka na zdrowy organizm, wywołać chorobę zakaźną»… …

    Słownik języka polskiego

  • 22ukręcić — 1. pot. Ukręcić czemuś łeb «udaremnić coś, zahamować szerzenie się czegoś, zlikwidować coś»: W mig zatuszował sprawę, załatwił zwolnienie za kaucją i odszkodowanie, ukręcił łeb procesowi sądowemu (...). TRO 38/1993. 2. pot. Ukręcić komuś głowę,… …

    Słownik frazeologiczny

  • 23mąż — m II, DB. męża; lm M. mężowie, DB. mężów 1. «mężczyzna pozostający z kobietą w związku małżeńskim; małżonek (w stosunku do tej kobiety)» Dobry, czuły, troskliwy, pracowity mąż. Żyć, rozwieść się z mężem. Szukać, znaleźć sobie męża. Polować na… …

    Słownik języka polskiego

  • 24pomóc — dk XI, pomócmogę, pomócmożesz, pomócmóż, pomócmógł, pomócmogła, pomócmogli, pomócmógłszy pomagać ndk I, pomócam, pomócasz, pomócają, pomócaj, pomócał 1. «wziąć udział w czyjejś pracy, dokonać jakiegoś wysiłku dla dobra innej osoby w celu ulżenia… …

    Słownik języka polskiego

  • 25rozwój — m I, D. rozwójwoju, blm 1. «proces przeobrażeń, zmian, przechodzenia do stanów lub form bardziej złożonych lub pod pewnym względem doskonalszych; także pewne (wyższe) stadium tego procesu, rozkwit, rozrost» Bujny, dynamiczny, gwałtowny, powolny,… …

    Słownik języka polskiego

  • 26wpłynąć — dk Vb, wpłynąćnę, wpłynąćniesz, wpłyń, wpłynąćnął, wpłynąćnęła, wpłynąćnęli wpływać ndk I, wpłynąćam, wpłynąćasz, wpłynąćają, wpłynąćaj, wpłynąćał 1. «płynąc dostać się dokądś, do środka czegoś» Okręt wpłynął do portu. przen. Przez otwarte okna… …

    Słownik języka polskiego

  • 27wydźwignąć — dk Vc, wydźwignąćnę, wydźwignąćniesz, wydźwignąćnij, wydźwignąćnął, wydźwignąćnęła, wydźwignąćnęli, wydźwignąćnięty, wydźwignąćnąwszy 1. «przyczynić się do wydobycia kogoś z trudnej sytuacji; podnieść coś na wyższy poziom» Wydźwignąć kogoś z… …

    Słownik języka polskiego

  • 28zranić — dk VIa, zranićnię, zranićnisz, zrań, zranićnił, zranićniony «zadać ranę komuś lub sobie; skaleczyć» Zranić kogoś ciężko, śmiertelnie. Zranić kogoś nożem, sztyletem. Zranić kogoś w ramię. Zranić nogę o druty. Zranić rękę szkłem. Zranione zwierzę… …

    Słownik języka polskiego

  • 29dopomóc — dk XI, dopomócmogę, dopomócmożesz, dopomócmóż, dopomócmógł, dopomócmogła, dopomócmogli, dopomócmógłszy dopomagać ndk I, dopomócam, dopomócasz, dopomócają, dopomócaj, dopomócał «przyjść komuś z pomocą, wesprzeć kogoś, przyczynić się do wykonania… …

    Słownik języka polskiego

  • 30ranić — VIa, ranićnię, ranićnisz, rań, ranićnił, ranićniony 1. dk «zadać ranę komuś; skaleczyć czymś» Raniono go w walce. Ranił kogoś nożem. Raniono go ciężko, śmiertelnie. 2. ndk «powodować kaleczenie, urażać, kaleczyć» Kolce róż raniły jej dłonie.… …

    Słownik języka polskiego