przyczynić się

  • 11wprowadzić — dk VIa, wprowadzićdzę, wprowadzićdzisz, wprowadzićadź, wprowadzićdził, wprowadzićdzony wprowadzać ndk I, wprowadzićam, wprowadzićasz, wprowadzićają, wprowadzićaj, wprowadzićał, wprowadzićany 1. «prowadząc, przywieść kogoś, coś dokądś» Wprowadziła …

    Słownik języka polskiego

  • 12czarny — 1. Czarna księga, lista «spis osób lub rzeczy uważanych za złe, niebezpieczne, niepożądane»: Czarną listę instytucji najgorzej ocenianych przez Polaków otwiera służba zdrowia z 81 proc. ocen negatywnych. Rzecz 30/03/2000. 2. Czarna robota «ciężka …

    Słownik frazeologiczny

  • 13grób — 1. Być, stać nad grobem; chylić się do grobu; być jedną nogą w grobie, na tamtym świecie; wybierać się na tamten świat «być bardzo starym, chorym, bliskim śmierci»: Już był jedną nogą na tamtym świecie, ale siostry uratowały go kroplówkami. E.… …

    Słownik frazeologiczny

  • 14ustawić — dk VIa, ustawićwię, ustawićwisz, ustaw, ustawićwił, ustawićwiony ustawiać ndk I, ustawićam, ustawićasz, ustawićają, ustawićaj, ustawićał, ustawićany 1. «stawiając umieścić na czymś jakiś przedmiot w określonej pozycji; rzadziej: postawić kogoś w… …

    Słownik języka polskiego

  • 15wyprawić — dk VIa, wyprawićwię, wyprawićwisz, wyprawićpraw, wyprawićwił, wyprawićwiony wyprawiać ndk I, wyprawićam, wyprawićasz, wyprawićają, wyprawićaj, wyprawićał, wyprawićany 1. «posłać kogoś dokądś, zwykle w dalszą drogę, w określonym celu» Wyprawić… …

    Słownik języka polskiego

  • 16zrodzić — dk VIa, zrodzićdzę, zrodzićdzisz, zrodź a. zródź, zrodzićdził, zrodzićdzony «spowodować, wywołać coś, przyczynić się do powstania czegoś» Niepowodzenia zrodziły w niej niechęć do wszystkiego. Czyjeś zachowanie zrodziło podejrzenia. Sytuacja… …

    Słownik języka polskiego

  • 17dołożyć — dk VIb, dołożyćżę, dołożyćżysz, dołożyćłóż, dołożyćżył, dołożyćżony dokładać ndk I, dołożyćam, dołożyćasz, dołożyćają, dołożyćaj, dołożyćał, dołożyćany 1. «włożyć coś do tego, co już jest; dodać, dorzucić» Dokładać drzewa pod kuchnię. Dołożyć… …

    Słownik języka polskiego

  • 18poprzeć — dk XI, poprzećprę, poprzećprzesz, poprzećprzyj, poprzećparł, poprzećparty, poprzećparłszy popierać ndk I, poprzećam, poprzećasz, poprzećają, poprzećaj, poprzećał, poprzećany 1. «pomóc komuś w działaniu; przyczynić się do rozwoju, realizacji… …

    Słownik języka polskiego

  • 19pozbawić — dk VIa, pozbawićwię, pozbawićwisz, pozbawićbaw, pozbawićwił, pozbawićwiony pozbawiać ndk I, pozbawićam, pozbawićasz, pozbawićają, pozbawićaj, pozbawićał, pozbawićany «spowodować utratę czegoś, przyczynić się do utraty czegoś przez kogoś lub przez …

    Słownik języka polskiego

  • 20grób — m IV, D. grobu, Ms. grobie; lm M. groby «miejsce, gdzie się chowa zmarłego; zwykle wykopany w ziemi dół, często obmurowany, nad którym wznosi się pagórek, stawia pomnik itp.» Otwarty, świeży grób. Grób rodzinny. Groby królewskie. Groby… …

    Słownik języka polskiego