przerażenie

  • 31panika — ż III, CMs. panikaice zwykle blm «nagły, niepohamowany, często nieuzasadniony strach, przerażenie, popłoch, zamieszanie ogarniające zwykle większą liczbę ludzi» Szerzyć, wywoływać panikę. Ulec panice, wpaść w panikę. Uciekać w panice. Panika… …

    Słownik języka polskiego

  • 32paskuda — ż IV, CMs. paskudaudzie; lm D. paskudaud 1. pot. «człowiek paskudny, brzydki; także o istocie budzącej wstręt, odrazę, przerażenie» Po scenie skakały różne paskudy. 2. przestarz. «zło, szkoda» Czynić paskudę …

    Słownik języka polskiego

  • 33potworny — potwornyni, potwornyniejszy 1. «pełen grozy, budzący przerażenie; straszny, straszliwy, okropny, przerażający» Potworna burza. Wywiązała się potworna strzelanina. Potworne bombardowanie. Potworne trzęsienie ziemi. Potworna zbrodnia. 2. «bardzo… …

    Słownik języka polskiego

  • 34powstać — dk, powstaćwstanę, powstaćwstaniesz, powstaćwstań, powstaćwstał powstawać ndk IX, powstaćwstaję, powstaćwstajesz, powstaćwaj, powstaćwał 1. «zacząć istnieć, wziąć początek; stać się, utworzyć się, wytworzyć się; ukazać się, zjawić się, wszcząć… …

    Słownik języka polskiego

  • 35przeraźliwie — przeraźliwieej 1. «budząc przerażenie, lęk, grozę; przeszywająco» Przeraźliwie krzyknąć, wrzasnąć. Przeraźliwie błysnęło się, zagrzmiało. Syreny przeraźliwie wyły. Samoloty przeraźliwie huczały. 2. «w dużym stopniu, bardzo; okropnie, strasznie»… …

    Słownik języka polskiego

  • 36przerażający — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. przerażać (p.) przerażający w użyciu przym. «wywołujący przerażenie dużą intensywnością, natężeniem; straszny, okropny; zatrważający» Przerażający widok. Przerażające wieści. Przerażające rozmiary klęski.… …

    Słownik języka polskiego

  • 37przerażony — przerażonyżeni imiesł. bierny czas. przerazić (p.) przerażony w użyciu przym. «będący dowodem lub wynikiem czyjegoś przerażenia; wyrażający przerażenie» Przerażona mina. Przerażone oczy …

    Słownik języka polskiego

  • 38przestrach — m III, D. u, blm «nagle powstały strach, przerażenie» Spojrzeć na kogoś z przestrachem. Krzyknąć z przestrachu. Przestrach ogarnia, paraliżuje kogoś. Z przestrachu nie mógł wykrztusić słowa …

    Słownik języka polskiego

  • 39rana — ż IV, CMs. rananie; lm D. ran 1. «uszkodzenie ciała człowieka lub zwierzęcia w jakimś miejscu, polegające na przerwaniu tkanek głębiej leżących lub otwarciu jam ciała» Lekka, powierzchowna, otwarta, śmiertelna rana. Rana cięta, kłuta, tłuczona,… …

    Słownik języka polskiego

  • 40strach — m III; lm M. y 1. D. u, B.=M. «niepokój wywołany przez niebezpieczeństwo lub rzecz nieznaną, która się wydaje groźna, przez myśl o czymś grożącym; lęk, obawa, przerażenie, trwoga» Dojmujący, gwałtowny, instynktowny, nerwowy, niepokonany,… …

    Słownik języka polskiego