przenikliwie

  • 1przenikliwie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., przenikliwieej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. przenikliwy w zn. 1.: Komuś jest przenikliwie zimno.; w zn. 2.: Uczniowie w klasie krzyczeli przenikliwie.; w zn. 3.: Przenikliwie wykonana analiza. {{/stl 7}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2przenikliwie — przenikliwieej 1. «przenikając na wskroś; dotkliwie, dojmująco, dokuczliwie, dogłębnie» Jest przenikliwie zimno. Boli kogoś coś przenikliwie. 2. «o dźwiękach: drażniąco działając na słuch; donośnie, ostro» Syreny zawyły przenikliwie. Dzieci… …

    Słownik języka polskiego

  • 3oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… …

    Słownik frazeologiczny

  • 4spojrzenie — n I 1. rzecz. od spojrzeć. 2. lm D. spojrzenieeń «wzrok w chwili patrzenia; wzrok, oczy zwrócone, skierowane na kogoś, na coś; rzut oka» Czułe, czarujące, łaskawe, powłóczyste, zalotne spojrzenie. Bezradne, błagalne, pytające, współczujące… …

    Słownik języka polskiego

  • 5świdrować — ndk IV, świdrowaćruję, świdrowaćrujesz, świdrowaćruj, świdrowaćował, świdrowaćowany «wiercić świdrem; borować» Świdrować deski, kamień. Świdrować otwory w deskach. ◊ Świdrować (kogoś) oczami, spojrzeniem, wzrokiem; oczy świdrują, spojrzenie,… …

    Słownik języka polskiego

  • 6świeczka — Świeczki stanęły komuś w oczach «na skutek silnego uderzenia w głowę, bólu lub silnych emocji ktoś doznał wrażenia, że jasne punkty migocą mu przed oczami»: (...) spojrzał mi przenikliwie w oczy i uścisnął mi dłoń jak mężczyzna mężczyźnie. Od… …

    Słownik frazeologiczny

  • 7badawczo — «w sposób badawczy; przenikliwie» Patrzeć badawczo na kogoś …

    Słownik języka polskiego

  • 8bystro — bystrotrzej 1. «prędko, szybko, wartko, rączo» Bystro płynąca rzeka. 2. «badawczo, uważnie, przenikliwie, żywo, wnikliwie, rozumnie» Bystro patrzeć, przypatrywać się …

    Słownik języka polskiego

  • 9oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …

    Słownik języka polskiego

  • 10ostro — ostrzej 1. «spiczasto, spadzisto, stromo» Ostro zatemperowany ołówek. Ścieżka wznosiła się ostro. ∆ Kuć konia (na) ostro «przybijać podkowy specjalnymi gwoździami o szorstkiej, nierównej powierzchni główek, w celu zapobieżenia ślizganiu się… …

    Słownik języka polskiego