przemowa

  • 1przemowa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. przemowawie; lm D. przemowamów {{/stl 8}}{{stl 7}} uroczysta wypowiedź z jakiejś okazji, skierowana do zgromadzenia; przemówienie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wygłosić przemowę. Wysłuchać przemowy. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2przemowa — ż IV, CMs. przemowawie; lm D. przemowamów «okolicznościowa wypowiedź, często o charakterze uroczystym, skierowana do jakiegoś zgromadzenia; dłuższa wypowiedź; przemówienie, mowa» Przemowa powitalna, pochwalna. Godzinna przemowa. Wygłosić przemowę …

    Słownik języka polskiego

  • 3Снядецкий, Иван Андреевич — ректор Виленского университета, известный астроном, математик и польский общественный деятель, род. в 1756 г., 29 августа, в великом княжестве Познанском, в Гнезненском воеводстве, в местечке Криницкого прихода Жнине. Болезненный с детства, С.… …

    Большая биографическая энциклопедия

  • 4Ярковский, Антоний — доктор философии, первый префект Кременецкой гимназии, преобразованной впоследствии в лицей. Известен своими сорокалетними заслугами в области народного просвещения. Был любим и уважаем своими учениками, среди которых умел поддерживать школьную… …

    Большая биографическая энциклопедия

  • 5Щавинский — (Szczawiński, 1577 1673) известный своим красноречием воевода брестский. Был маршалком сейма в 1616 г.; в 1622 г. стал воеводой брестско куявским. Кроме произнесенных на сеймах речей, Щ. напечатал: Przemowa na pogrzebie Andrzeja Boboli (Вильна,… …

    Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • 6alokucja — ż I, DCMs. alokucjacji; lm D. alokucjacji (alokucjacyj) książk. «uroczysta przemowa; zwrot rozpoczynający przemowę» Forma alokucji. Wygłosić alokucję. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 7oracja — ż I, DCMs. oracjacji; lm D. oracjacji (oracjacyj) 1. «ozdobna, kwiecista mowa, przemówienie wygłaszane przy uroczystych okazjach, świętach itp.; dziś często żartobliwie: długa, napuszona przemowa» Oracja powitalna. 2. rel. «w liturgii rzymskiej:… …

    Słownik języka polskiego

  • 8perora — ż IV, CMs. peroraorze; lm D. peroraor 1. książk. «rozwlekłe, nudne upominanie, pouczanie; reprymenda» Prawić komuś perory. 2. przestarz. «uroczysta przemowa; oracja» ‹z łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 9przemówienie — n I 1. rzecz. od przemówić. 2. lm D. przemówieniewień «wypowiedź okolicznościowa skierowana do jakiegoś zgromadzenia, rzadziej do osoby; przemowa, mowa» Przemówienie powitalne, pożegnalne. Wygłosić, mieć przemówienie. Wystąpić z przemówieniem …

    Słownik języka polskiego

  • 10toast — m IV, D. u, Ms. toastaście; lm M. y «krótka przemowa wygłoszona w celu uczczenia kogoś, czegoś, życzenia komuś pomyślności, udania się czegoś itp., po której następuje wypicie kieliszka wina lub wódki» Toast na cześć solenizanta, jubilata.… …

    Słownik języka polskiego