pretendent
1pretendent — PRETENDÉNT, Ă, pretendenţi, te, subst. 1. s.m. şi f. Persoană care tinde, aspiră să ajungă la ceva, care cere, pretinde ceva. 2. s.m. Bărbat care cere sau are intenţia să ceară în căsătorie o femeie. – Din fr. prétendant. Trimis de oprocopiuc, 13 …
2pretendent — pretèndent (pretendȅnt) m <G mn nātā> DEFINICIJA onaj koji pretendira na što [pretendent na naslov] ETIMOLOGIJA vidi pretendirati …
3pretendent — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. pretendentncie; lm M. pretendentnci {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba ubiegająca się o coś; kandydat, konkurent : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pretendent do tytułu królewskiego. Rywalizacja pretendentów. <łac.> {{/stl 10}} …
4pretèndent — (pretendȅnt) m (pretèndentkinja, pretèndentica ž) 〈G mn nātā〉 onaj koji pretendira na što [∼ na naslov; ∼ na prijestolje] …
5pretendent — m IV, DB. a, Ms. pretendentncie; lm M. pretendentnci, DB. ów książk. «osoba ubiegająca się o coś, roszcząca pretensje do czegoś; kandydat, konkurent» Pretendent do władzy, do stanowiska (prezydenta). Pretendent do ręki (kobiety). Pretendenci do… …
6pretendènt — ênta in énta m (ȅ é, ẹ) knjiž. kdor izraža zahtevo po čem, navadno po naslovu, položaju: bil je pretendent za vodilni položaj v vladi / pretendent na prestol / je več pretendentov za nagrado kandidatov …
7pretendent — pretenˈdant (or pretenˈdent) noun 1. A claimant 2. A suitor 3. A pretender • • • Main Entry: ↑pretend * * * pretendent variant of pretendant …
8pretendent — pre|ten|dent Mot Agut Nom masculí …
9pretendént — s. m., pl. pretendénţi …
10pretendent — s ( en, er) tronkrävare, person som gör anspråk på ngt …
