pozwolić coś

  • 71powstrzymać — dk I, powstrzymaćam, powstrzymaćasz, powstrzymaćają, powstrzymaćaj, powstrzymaćał, powstrzymaćany powstrzymywać ndk VIIIa, powstrzymaćmuję, powstrzymaćmujesz, powstrzymaćmuj, powstrzymaćywał, powstrzymaćywany «zatrzymać w miejscu, wstrzymać,… …

    Słownik języka polskiego

  • 72pozapuszczać — dk I, pozapuszczaćam, pozapuszczaćasz, pozapuszczaćają, pozapuszczaćaj, pozapuszczaćał, pozapuszczaćany 1. «zapuścić, opuścić wiele czegoś (zwykle zasłaniając coś)» Pozapuszczać rolety, żaluzje. 2. «o wielu osobach: pozwolić rosnąć czemuś; nie… …

    Słownik języka polskiego

  • 73pozwolenie — n I 1. rzecz. od pozwolić. 2. lm D. pozwolenieeń «przychylna odpowiedź na prośbę; zgoda na coś; zezwolenie» Pozwolenie na ślub. Dać, dostać, otrzymać, uzyskać pozwolenie. Udzielić pozwolenia. Prosić kogoś o pozwolenie. ∆ przestarz. Za pozwoleniem …

    Słownik języka polskiego

  • 74przód — m IV, D. przodu, Ms. przodzie; lm M. przody 1. «przednia część, strona czegoś; miejsce przednie, front, początek; część ciała po stronie twarzy» Przód samochodu, statku. Przód sceny. Przód palta, sukni, bluzki. Być na przodzie, w przodzie… …

    Słownik języka polskiego

  • 75pysk — m III, D. a, N. pyskkiem; lm M. i 1. «u zwierząt: przednia część głowy z otworem gębowym, także: sam otwór gębowy» Koński, psi pysk. Długi, spiczasty pysk. 2. rub. «o ludzkiej twarzy, policzkach, ustach; także o sposobie wysławiania się; gęba,… …

    Słownik języka polskiego

  • 76rąbek — m III, D. rąbka, N. rąbekbkiem; lm M. rąbekbki «brzeg, skraj czegoś; krawędź, kant; obwódka» Rąbek chusteczki, sukni. Rąbek błękitu. Ostatni rąbek tarczy słonecznej. ◊ Odsłonić, ukazać rąbek czegoś a. uchylić rąbek (rąbka) tajemnicy «ujawnić coś… …

    Słownik języka polskiego

  • 77zabronić — dk VIa, zabronićnię, zabronićnisz, zabronićbroń, zabronićnił, zabronićniony zabraniać ndk I, zabronićam, zabronićasz, zabronićają, zabronićaj, zabronićał, zabronićany «nie pozwolić komuś na coś; nie dać komuś zrobić czegoś; zakazać komuś czegoś»… …

    Słownik języka polskiego

  • 78zakrakać — dk IX, zakrakaćkraczę, zakrakaćkraczesz, zakrakaćkracz, zakrakaćał, zakrakaćany 1. «o krukach, wronach i innych ptakach: wydać charakterystyczny głos podobny do skrzeku» Wrony złowieszczo zakrakały. 2. pot. «nie dać komuś dojść do głosu, nie… …

    Słownik języka polskiego

  • 79zezwolić — dk VIa, zezwolićlę, zezwolićlisz, zezwolićzwól, zezwolićlił zezwalać ndk I, zezwolićam, zezwolićasz, zezwolićają, zezwolićaj, zezwolićał «zgodzić się na coś (zwykle oficjalnie, z urzędu), przychylić się do czyjejś prośby; pozwolić» Zezwolić na… …

    Słownik języka polskiego

  • 80cuda — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. cudadów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} wielkie zachody, starania o coś; także uroczysta oprawa czegoś, cere monie itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wielkie… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień