pozwolić coś

  • 61wygadać — dk I, wygadaćam, wygadaćasz, wygadaćają, wygadaćaj, wygadaćał, wygadaćany 1. pot. «mówiąc wyznać coś komuś, naopowiadać» Wygadała wszystko, co ją dręczyło. Wygadał, co miał na sercu. 2. pot. «wyjawić, powiedzieć coś niepotrzebnie, zdradzić… …

    Słownik języka polskiego

  • 62wykrzyczeć — dk VIIb, wykrzyczećczę, wykrzyczećczysz, wykrzyczećkrzycz, wykrzyczećczał, wykrzyczećczany «krzycząc wypowiedzieć, wyjawić coś; krzycząc wyładować coś z siebie (zwykle złość, wzburzenie)» Wykrzyczeć przed kimś swoje pretensje. Wykrzyczeć… …

    Słownik języka polskiego

  • 63żywioł — m IV, D. u, Ms. żywiołole; lm M. y 1. «siła przyrody i jej przejaw; wszelka siła, substancja, której nie ożywia, którą nie kieruje świadomość; w filozofii starożytnej: każdy z elementów tworzącej świat materii: ogień, woda, powietrze, ziemia»… …

    Słownik języka polskiego

  • 64pozwolenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. pozwolić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}pozwolenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. pozwolenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} wyrażenie zgody na coś;… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 65podciąć — korzenie czegoś «nie pozwolić się czemuś rozwijać, zniszczyć coś u podstawy»: Kasata jezuitów (1773), którzy obsługiwali większą część misji, podcięła korzenie misyjnej działalności Kościoła. D. Olszewski, Dzieje. Podciąć komuś skrzydła zob.… …

    Słownik frazeologiczny

  • 66podcinać — Podciąć korzenie czegoś «nie pozwolić się czemuś rozwijać, zniszczyć coś u podstawy»: Kasata jezuitów (1773), którzy obsługiwali większą część misji, podcięła korzenie misyjnej działalności Kościoła. D. Olszewski, Dzieje. Podciąć komuś skrzydła… …

    Słownik frazeologiczny

  • 67rąbek — Odsłonić, ukazać rąbek czegoś; uchylić rąbka (rąbek) tajemnicy «ujawnić coś częściowo, pozwolić poznać część tajemnicy»: Symbol zawsze pozostanie Tajemnicą, ma ją naprawdę tylko wielka literatura. Odsłaniając jej rąbek, staniemy w końcu bezradni… …

    Słownik frazeologiczny

  • 68folga — ż III, CMs. folgaldze, blm 1. przestarz. «ulga, odpoczynek, wytchnienie; pobłażanie» dziś żywe we fraz.: Dać folgę sobie, czemuś «dać upust czemuś, pozwolić sobie na coś» 2. rzad. «luz w osadzaniu czegoś, np. osi łożyska» ‹niem.› …

    Słownik języka polskiego

  • 69gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… …

    Słownik języka polskiego

  • 70pofolgować — dk IV, pofolgowaćguję, pofolgowaćgujesz, pofolgowaćguj, pofolgowaćował 1. pot. «pozwolić na coś, okazać pobłażanie; dać folgę, sfolgować» Pofolgować komuś w obowiązkach, w pracy. Pofolgować sobie z robotą. 2. pot. «zmniejszyć siłę natężenia,… …

    Słownik języka polskiego