powiedzieć prawdę

  • 11karta — 1. Biała, czysta karta «o czymś, co jeszcze nie jest określone, o czym dopiero zdecyduje przyszłość»: Teraz rozpoczyna się nowa tysiąclatka, czysta karta. Jakie systemy wymyślicie na te tysiąc lat. Rekl 2000. 2. Ciemna karta «okres załamań,… …

    Słownik frazeologiczny

  • 12dobry — dobrybrzy, lepszy 1. «życzliwy, skłonny do pomagania; łagodny, serdeczny, przyjazny» Dobre serce. Dobry uśmiech. Dobrzy ludzie. ∆ Bądź tak dobry «zwrot grzecznościowy poprzedzający prośbę o coś» ◊ Dać, powiedzieć komuś dobre słowo «przemówić do… …

    Słownik języka polskiego

  • 13oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …

    Słownik języka polskiego

  • 14rypnąć — dk Va a. Vc, rypnąćnę, rypnąćniesz, rypnąćnij, rypnąćnął, rypnąćnęła (a. rypła), rypnąćnęli (a. rypli), rypnąćnięty, rypnąćnąwszy rypać ndk IX, rypnąćpię, rypnąćpiesz, ryp, rypnąćał, rypnąćany 1. pot. «powiedzieć o czymś otwarcie, wprost, bez… …

    Słownik języka polskiego

  • 15rzec — dk Vc, rzeknę, rzekniesz, rzeknij, rzekł, rzeczony, rzeczeni, rzekłszy książk. «powiedzieć, odezwać się, przemówić» Rzec coś głośno, gniewnie, oschle. Rzec coś półgłosem, szeptem, z cicha. Wyszedł, nie rzekłszy słowa. ∆ Prawdę rzekłszy «zwrot… …

    Słownik języka polskiego

  • 16skłamać — dk IX, skłamaćmię, skłamaćmiesz, skłam, skłamaćał, skłamaćany «powiedzieć nieprawdę, wprowadzić kogoś świadomie w błąd» Skłamać bez zająknienia. Skłamał nauczycielowi, przed nauczycielem, że zapomniał zeszytu. ◊ pot. Żeby nie skłamać «prawdę… …

    Słownik języka polskiego

  • 17wygarnąć — dk Va, wygarnąćnę, wygarnąćniesz, wygarnąćnij, wygarnąćnął, wygarnąćnęła, wygarnąćnęli, wygarnąćnięty, wygarnąćnąwszy wygarniać ndk I, wygarnąćam, wygarnąćasz, wygarnąćają, wygarnąćaj, wygarnąćał, wygarnąćany 1. «garnąc wyjąć, wydostać, wyjąć coś …

    Słownik języka polskiego

  • 18wypalić — dk VIa, wypalićlę, wypalićlisz, wypalićpal, wypalićlił, wypalićlony wypalać ndk I, wypalićam, wypalićasz, wypalićają, wypalićaj, wypalićał, wypalićany 1. «zniszczyć coś ogniem, żarem, wysoką temperaturą; spalić do ostatka; także: paląc wydrążyć»… …

    Słownik języka polskiego

  • 19wyrąbać — dk IX, wyrąbaćbię, wyrąbaćbiesz, wyrąbaćrąb, wyrąbaćał, wyrąbaćany wyrąbywać ndk VIIIa, wyrąbaćbuję, wyrąbaćbujesz, wyrąbaćbuj, wyrąbaćywał, wyrąbaćywany 1. «uderzając czymś ostrym, zwykle siekierą, zrobić w czymś otwór, zagłębienie; rąbiąc wybić …

    Słownik języka polskiego

  • 20wyrypać — dk IX, wyrypaćpię, wyrypaćpiesz, wyrypaćryp, wyrypaćał, wyrypaćany 1. pot. «powiedzieć coś bez osłonek; wypalić, wyrąbać» Wyrypać prawdę w oczy. 2. pot. «nauczyć się na pamięć; wykuć» Wyrypać regułki, słówka …

    Słownik języka polskiego