posuwać

  • 81ślizgać się — ndk I, ślizgać sięam się, ślizgać sięasz się, ślizgać sięają się, ślizgać sięaj się, ślizgać sięał się 1. «posuwając się po gładkiej powierzchni, nie móc się na niej utrzymać; obsuwać się» Ślizgać się na oblodzonym chodniku. Buty ślizgają się po… …

    Słownik języka polskiego

  • 82śmigać — ndk I, śmigaćam, śmigaćasz, śmigaćają, śmigaćaj, śmigaćał śmignąć dk Va, śmigaćnę, śmigaćniesz, śmigaćnij, śmigaćnął, śmigaćnęła, śmigaćnęli, śmigaćnąwszy 1. «wykonywać szybki ruch czymś trzymanym w ręce (zwykle czymś wąskim i długim); ciąć,… …

    Słownik języka polskiego

  • 83taczać — ndk I, taczaćam, taczaćasz, taczaćają, taczaćaj, taczaćał, taczaćany 1. «tocząc posuwać naprzód; turlać, kulać» Taczać kulę, obręcz. 2. «tarzać w czymś, przewracać po czymś» Taczać kotlety w bułce. taczać się 1. «turlać się, tarzać się» Taczać… …

    Słownik języka polskiego

  • 84trumna — ż IV, CMs. trumnanie; lm D. trumnamien «skrzynia drewniana lub metalowa, ustalonego kształtu, do której kładzie się ciało zmarłego» Dębowa, sosnowa trumna. Wieko trumny. Zabić, zamknąć trumnę. Nieść trumnę na ramionach. Wystawić trumnę na widok… …

    Słownik języka polskiego

  • 85turlać — ndk I, turlaćam, turlaćasz, turlaćają, turlaćaj, turlaćał, turlaćany pot. «popychać jakiś przedmiot, zwykle okrągły, powodując jego toczenie się» Turlać piłkę. Turlać kamień. turlać się pot. «posuwać się obracając się dokoła swojej osi, toczyć… …

    Słownik języka polskiego

  • 86ważyć — ndk VIb, ważyćżę, ważyćżysz, waż, ważyćżył, ważyćżony 1. «określać ciężar czegoś za pomocą wagi, porównywać ciężar czegoś z jednostką wagi; odważać» Ważyć towar na wadze. 2. «mieć pewien ciężar (określony w jednostkach wagi)» Bagaż ważył… …

    Słownik języka polskiego

  • 87wędrować — ndk IV, wędrowaćruję, wędrowaćrujesz, wędrowaćruj, wędrowaćował 1. «odbywać wędrówkę pieszo lub używając środków lokomocji; chodzić, jeździć, podróżować» Wędrować pieszo, piechotą a. na piechotę. Wędrować autostopem. Wędrować samochodem. Wędrować …

    Słownik języka polskiego

  • 88wiatr — m IV, D. u, Ms. wietrze; lm M. y 1. «poziomy ruch powietrza powstający wskutek nierównomiernego rozkładu ciśnienia atmosferycznego na powierzchni Ziemi; prąd, strumień powietrza» Wiatr północny. Gwałtowny, porywisty, przejmujący, silny wiatr.… …

    Słownik języka polskiego

  • 89wolniusieńko — przysłów od wolniusieńki Posuwać się wolniusieńko …

    Słownik języka polskiego

  • 90wykroczyć — dk VIb, wykroczyćczę, wykroczyćczysz, wykroczyćkrocz, wykroczyćczył wykraczać ndk I, wykroczyćam, wykroczyćasz, wykroczyćają, wykroczyćaj, wykroczyćał 1. «dopuścić się jakiegoś przewinienia, naruszyć obowiązujące przepisy, zasady, reguły»… …

    Słownik języka polskiego