posuwać

  • 41góra — ż IV, CMs. górze; lm D. gór 1. «w naukowej terminologii: wyniosłość skorupy ziemskiej powstała w wyniku działalności górotwórczej, wulkanicznej i procesów denudacyjnych; potocznie: każde większe wzniesienie terenu, odcinające się od niżej… …

    Słownik języka polskiego

  • 42górka — ż III, CMs. górkarce; lm D. górkarek 1. «małe wzniesienie terenu na niewielkiej przestrzeni, mała górka; pagórek» Górka saneczkowa. Mała, piaszczysta górka. Zjeżdżać z górki na sankach. Dom na górce. ∆ kolej. Górka rozrządowa «sztuczne… …

    Słownik języka polskiego

  • 43granica — ż II, DCMs. granicacy; lm D. granicaic 1. «linia zamykająca lub oddzielająca pewien określony obszar; kontur, zarys; linia oddzielająca terytorium jednego państwa od innych» Granica parceli, wsi, miasta, województwa. Granica zasięgu… …

    Słownik języka polskiego

  • 44jechać — ndk, jadę, jedziesz, jedź, jechał 1. «przenosić się z miejsca na miejsce za pomocą środków lokomocji, odpowiedniego sprzętu sportowego lub na grzbiecie zwierzęcia; odbywać podróż, udawać się w jakimś kierunku» Jechać pociągiem, samochodem,… …

    Słownik języka polskiego

  • 45kluczyć — ndk VIb, kluczyćczę, kluczyćczysz, klucz, kluczyćczył «iść, jechać, posuwać się do celu okrężną drogą, zmieniając ciągle kierunek, najczęściej w celu zatarcia śladów, zmylenia pogoni; zbaczać z drogi; krążyć» Kluczyć po lesie …

    Słownik języka polskiego

  • 46krążyć — ndk VIb, krążyćżę, krążyćżysz, krąż, krążyćył 1. «wykonywać ruch kołowy, zataczać kręgi; kołować, okrążać» Ptaki krążą w powietrzu. Samoloty krążyły nad miastem. Sputnik krążył po orbicie okołoziemskiej. 2. «posuwać się do celu okrężną drogą,… …

    Słownik języka polskiego

  • 47kulać — ndk I, kulaćam, kulaćasz, kulaćają, kulaćaj, kulaćał, kulaćany kulnąć dk Va, kulaćnę, kulaćniesz, kulaćnij, kulaćnął, kulaćnęła, kulaćnęli, kulaćnięty, kulaćnąwszy «posuwać, toczyć coś okrągłego, turlać» Dziewczynka kulała piłkę. kulać się kulnąć …

    Słownik języka polskiego

  • 48lawirować — ndk IV, lawirowaćruję, lawirowaćrujesz, lawirowaćruj, lawirowaćował 1. «posuwać się naprzód, zręcznie omijając przeszkody; manewrować, kluczyć» Kelner lawirował zręcznie między stolikami. Lawirować w tłumie przechodniów. przen. «postępować… …

    Słownik języka polskiego

  • 49leźć — ndk XI, lezę, leziesz, leź, lazł, lazła, leźli 1. pot. «iść, posuwać się wolno, wlec się» Leźć po błocie. Konie ledwo lazły. 2. pot. «wchodzić na górę, wspinać się, wdrapywać się» Leźć na drzewo. Leźć po drabinie. 3. pot. «iść, dostawać się… …

    Słownik języka polskiego

  • 50manewrować — ndk IV, manewrowaćruję, manewrowaćrujesz, manewrowaćruj, manewrowaćował «zmieniać pozycję czegoś, kierować czymś, posuwać, obracać, zwykle w celu uniknięcia jakichś przeszkód, przesuwać coś lub przesuwać się na inną pozycję, inne miejsce;… …

    Słownik języka polskiego