popsuć szyki komuś
1szyki — Pokrzyżować, pomieszać, mieszać, popsuć itp. komuś szyki «przeszkodzić, przeszkadzać komuś w wykonaniu jakiegoś zamiaru»: Spokojne i pewne pytania Dymitrowa zupełnie pomieszały szyki i wyprowadziły z równowagi pruskiego premiera, którego… …
2popsuć — komuś szyki zob. szyki …
3szyki — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. szykików {{/stl 8}}{{stl 7}} wojsko ustawione w określonym porządku; szeregi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zbrojne, rycerskie szyki. <niem.>{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB. {{/stl 18}}{{stl 10}}mieszać – pomieszać… …
4popsuć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. psuć (się) {{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}mieszać – pomieszać [popsuć, poplątać i in.] {{/stl 7}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}{{stl 7}}szyki {{/stl 7}} …
5popsuć — dk Xa, popsućpsuję, popsućpsujesz, popsućpsuj, popsućpsuł, popsućpsuty 1. «zniszczyć, uszkodzić coś czyniąc nieużytecznym, wymagającym naprawy; zepsuć» Popsuć maszynę. Deszcze popsuły drogę. Dziecko popsuło wszystkie zabawki. ◊ Popsuć (sobie)… …
6mieszać – pomieszać [popsuć, poplątać i in.] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}szyki {{/stl 13}}{{stl 7}} utrudniać komuś coś, przeszkadzać w czymś, uniemożliwiać realizację jego zamierzeń, planów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zła pogoda pomieszała szyki organizatorom pokazów lotniczych. Popsuć …
7szyk — I m III, D. u, N. szykkiem; lm M. i «elegancja, wykwint, wytworność (zwłaszcza w ubieraniu się, w ruchach)» Szyk wielkomiejski. Nabierać szyku. Zajechać z szykiem samochodem. Ubierać się z szykiem, bez szyku. Ktoś jest bez szyku. ◊ pot. Zadać… …
8poplątać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}plątać; ZOB. mieszać – pomieszać [popsuć, poplątać i in.] {{/stl 7}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}{{stl 7}}szyki {{/stl 7}} …
