pojęcie

  • 81mnożny — 1. «o niektórych organizmach zwierzęcych i roślinnych: szybko się rozmnażający, mnożący się licznie; płodny» 2. daw. «liczny» dziś tylko w terminie jęz. Liczebnik mnożny «wyraz określający, z ilu elementów składa się określane pojęcie, np.… …

    Słownik języka polskiego

  • 82myśl — ż V, DCMs. myślli; lm MD. myślli 1. «czynność, funkcja, praca umysłu, zdolność myślenia; proces poznawczy, myślenie; władza psychiczna poznawcza, rozum, umysł; świadomość, pamięć» Bieg, tok, nurt myśli. Zaprzątać czymś myśl. Coś nie może wyjść z… …

    Słownik języka polskiego

  • 83nieskończoność — ż V, DCMs. nieskończonośćści, blm 1. «nieskończona przestrzeń, nieskończony czas; bezmiar, bezkres» Nieskończoność nieba, morza. Nieskończoność uczuć, wspomnień. 2. mat. «pojęcie używane w różnych działach matematyki i logiki, oznaczające… …

    Słownik języka polskiego

  • 84o — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę o» ∆ O kreskowane «litera ó oznaczająca brzmienie u, stosowana przede wszystkim w wypadkach, gdy samogłoska ta wymienia się z o, np. wóz wozy» 2. «samogłoska ustna wymawiana przy niewielkim wzniesieniu tylnej… …

    Słownik języka polskiego

  • 85obiektywistyczny — «dotyczący obiektywizmu, nacechowany obiektywizmem» Kierunek, pogląd obiektywistyczny. Obiektywistyczne pojęcie prawdy …

    Słownik języka polskiego

  • 86odpowiednik — m III, D. a, N. odpowiednikkiem; lm M. i «pojęcie, zjawisko, przedmiot odpowiadający innemu podobnymi cechami, elementami; równoważnik» Odpowiedniki leksykalne. Zapożyczone odpowiedniki wyrazów rodzimych. Odpowiednikiem kręgosłupa jest u… …

    Słownik języka polskiego

  • 87ogólny — ogólnyniejszy 1. «dotyczący ogółu osób, obejmujący całą grupę ludzi, wspólny dla wszystkich, przeznaczony dla ogółu; powszechny, publiczny» Dobro ogólne. Ogólne zebranie. Ogólna rozmowa. Ogólny śmiech. Ogólny pokój, stół. Ogólne powitanie,… …

    Słownik języka polskiego

  • 88ontologiczny — przym. od ontologia ∆ Dowód ontologiczny «jeden ze średniowiecznych argumentów, sformułowany przez Anzelma z Canterbury, głoszący, że w pojęciu istoty doskonałej tkwi konieczność jej istnienia i że zatem samo pojęcie Boga jest dowodem, że Bóg… …

    Słownik języka polskiego

  • 89orientacyjny — 1. «dotyczący orientacji rozpoznawania terenu; pozwalający na orientowanie się (w terenie)» Mapa, tablica orientacyjna. Napisy, znaki orientacyjne. Latarnia morska jest dobrym punktem orientacyjnym. 2. «określający coś w przybliżeniu, dający… …

    Słownik języka polskiego

  • 90pendant — [wym. pãdã] n ndm książk. «rzecz lub pojęcie uzupełniające, tworzące wraz z innymi symetryczną albo harmonijną całość, kompozycję; odpowiednik» ‹fr.› …

    Słownik języka polskiego