pogubić się
1pogubić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zgubić siebie wzajemnie; zgubić jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzieci pogubiły się na wycieczce. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} o wielu… …
2pogubić — dk VIa, pogubićbię, pogubićbisz, pogubićgub, pogubićbił, pogubićbiony «zgubić wiele (wielu) jedno po drugim» Pogubić pieniądze. Pogubić rękawiczki. Dzieci pogubiły kredki. Pogubili kapelusze. pogubić się 1. «zgubić siebie wzajemnie, kolejno;… …
3stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń …
4kupa — 1. pot. Trzymać się kupy a) «o ludziach i zwierzętach: trzymać się razem, stanowić solidarną gromadę»: Za mną! – wołali konwojenci, w których wstąpił duch władzy. – Uważać, żeby się nie pogubić! Trzymać się kupy! J. Wittlin, Sól. b) «o… …
5porozciągać — dk I, porozciągaćam, porozciągaćasz, porozciągaćają, porozciągaćaj, porozciągaćał, porozciągaćany 1. «rozpostrzeć, rozłożyć większą liczbę czegoś; ciągnąc porozkładać» Porozciągać chodniki na podłodze. 2. «rozszerzyć lub wydłużyć wiele czegoś… …
6po — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z biernikiem {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje na granicę zasięgu czegoś w przestrzeni lub w czasie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wanna wypełniona po brzegi wodą. Śnieg po… …
7po- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej dokonane, oznaczający» a) «powtarzanie czynności przez jeden podmiot względem wielu przedmiotów lub ich części, np. pogubić, polepić, pomyć, potopić, powiązać; poprzedzielać, porozsyłać,… …
