pogonić
1pogonić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}poganiać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}pogonić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, pogonićnię, pogonićni, pogonićgoń {{/stl 8}}{{stl 7}} udać się bardzo szybko dokądś za… …
2pogònīč — m 〈G pogoníča〉 nenaoružan pomoćnik koji divljač tjera prema lovcima; gonič …
3pogonić — komuś kota zob. kot 7 …
4pogonič — pogònīč m <G pogoníča> DEFINICIJA nenaoružan pomoćnik koji divljač tjera prema lovcima; gonič ETIMOLOGIJA vidi pogoniti …
5pogonić [popędzić] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}kota {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zmusić kogoś, aby wyniósł się skądś, przepędzić kogoś z jakiegoś miejsca {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …
6pogonić — → pognać …
7pogonìč — íča m (ȉ í) nar. kdor pomaga čredniku: najeli so ga za pogoniča; klici pogoničev ♦ lov. kdor goni divjad pred stojišče lovca; gonjač …
8pogonic — …
9poganiać — Pogonić komuś kota zob. kot 7 …
10pognać — dk I, pognaćam, pognaćasz, pognaćają, pognaćaj, pognaćał, pognaćany a. pogonić dk VIa, pognaćnię, pognaćnisz, pognaćgoń, pognaćnił, pognaćniony poganiać ndk I, pognaćam, pognaćasz, pognaćają, pognaćaj, pognaćał, pognaćany 1. «ponaglić kogoś, coś… …
- 1
- 2
