podniebienia

  • 1podniebienie — n I; lm D. podniebieniebień 1. «sklepiona przegroda oddzielająca jamę ustną (u zwierząt jamę gębową) od jamy nosowej» Dotknąć językiem podniebienia. ∆ anat. Podniebienie twarde «przednia część podniebienia, której okostna jest ściśle zrośnięta z… …

    Słownik języka polskiego

  • 2rozszczep — m IV, D. u, Ms. rozszczeppie; lm M. y «miejsce rozszczepione, szczelina, szpara; rozszczepienie» Rozszczep odlewu. Rozszczep na końcu włosa. ∆ med. Rozszczep podniebienia «wrodzona wada polegająca na pozostaniu szczeliny w podniebieniu wskutek… …

    Słownik języka polskiego

  • 3język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje …

    Słownik frazeologiczny

  • 4twardy — twardyrdzi, twardydszy «nie ulegający odkształceniu przy dotykaniu, ugniataniu, zginaniu itp.; słabo uginający się pod naciskiem; nieelastyczny, sztywny» Twarde drewno. Twardy materac. Twarda poduszka. Twardy chleb. Twarde narty. Twarde resory.… …

    Słownik języka polskiego

  • 5welarny — «odnoszący się do podniebienia miękkiego» ∆ jęz. Spółgłoska welarna «spółgłoska tylnojęzykowa, której artykulacja polega na zbliżeniu tylnej części języka do podniebienia miękkiego» ‹n. łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 6podniebienie — Ktoś ma czarne podniebienie «ktoś jest szczególnie zły, groźny, złośliwy» Język komuś przysycha do podniebienia zob. język 4 …

    Słownik frazeologiczny

  • 7przyschnąć — Język komuś przysycha do podniebienia zob. język 4 …

    Słownik frazeologiczny

  • 8przysychać — Język komuś przysycha do podniebienia zob. język 4 …

    Słownik frazeologiczny

  • 9asynchronia — ż I, DCMs. asynchronianii, blm 1. jęz. «niejednoczesność ruchów narządów mowy przy artykulacji głosek, np. niejednoczesność ruchów podniebienia miękkiego oraz warg i języka przy wymawianiu polskich samogłosek nosowych: kąt (kont), kępa (kempa)» 2 …

    Słownik języka polskiego

  • 10asynchroniczny — «niejednoczesny, nie zbiegający się w czasie» ∆ jęz. Nosowość asynchroniczna «niejednoczesność ruchów podniebienia miękkiego i artykulacji ustnej przy wymawianiu samogłosek nosowych» …

    Słownik języka polskiego