podjudzić się

  • 1podjudzić — dk VIa, podjudzićdzę, podjudzićdzisz, podjudzićjudź, podjudzićdził, podjudzićdzony podjudzać ndk I, podjudzićam, podjudzićasz, podjudzićają, podjudzićaj, podjudzićał, podjudzićany «namówić do złych czynów, wzbudzić w kimś gniew, złość; podburzyć» …

    Słownik języka polskiego

  • 2zbuntować — dk IV, zbuntowaćtuję, zbuntowaćtujesz, zbuntowaćtuj, zbuntowaćował, zbuntowaćowany «namówić do buntu, zachęcić do oporu, sprzeciwu; podburzyć, podjudzić kogoś» Zbuntować żołnierzy przeciw oficerom. Zbuntowane plemiona. zbuntować się «podnieść… …

    Słownik języka polskiego

  • 3podburzyć — dk VIb, podburzyćrzę, podburzyćrzysz, podburzyćburz, podburzyćrzył, podburzyćrzony podburzać ndk I, podburzyćam podburzyćasz, podburzyćają, podburzyćaj, podburzyćał, podburzyćany «namówić do buntu, oporu, sprzeciwu; podbuntować, podjudzić»… …

    Słownik języka polskiego

  • 4nabuntować — dk IV, nabuntowaćtuję, nabuntowaćtujesz, nabuntowaćtuj, nabuntowaćował, nabuntowaćowany «namówić kogoś do buntu, sprzeciwu; podburzyć, podjudzić» Musiał go ktoś nabuntować, że się tak upiera …

    Słownik języka polskiego

  • 5napuścić — dk VIa, napuścićpuszczę, napuścićpuścisz, napuścićpuść, napuścićpuścił, napuścićpuszczony napuszczać ndk I, napuścićam, napuścićasz, napuścićają, napuścićaj, napuścićał, napuścićany 1. «umożliwić czemuś przedostanie się, przenikanie do czegoś;… …

    Słownik języka polskiego

  • 6podszczuć — dk Xa, podszczućszczuję, podszczućszczujesz, podszczućszczuj, podszczućszczuł, podszczućszczuty podszczuwać ndk I, podszczućam, podszczućasz, podszczućają, podszczućaj, podszczućał, podszczućany «zachęcić, podjudzić (psa) do rzucenia się na… …

    Słownik języka polskiego

  • 7poszczuć — dk Xa, poszczućszczuję, poszczućszczujesz, poszczućszczuj, poszczućszczuł, poszczućszczuty «podjudzić psa, żeby pogonił kogoś, rzucił się na kogoś; szczując psem, postraszyć kogoś, sprawić, że ktoś, coś zacznie uciekać» Poszczuć kogoś psem, psami …

    Słownik języka polskiego