podążać

См. также в других словарях:

• podążać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, podążaćam, podążaća, podążaćają {{/stl 8}}– podążyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, podążaćżę, podążaćży {{/stl 8}}{{stl 7}} iść, jechać dokądś, w jakimś kierunku; udawać się dokądś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzieci… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• podążać — swoją, własną drogą, swoimi, własnymi drogami, ścieżkami zob. droga 10 …   Słownik frazeologiczny

• podążyć — Podążać swoją, własną drogą, swoimi, własnymi drogami, ścieżkami zob. droga 10 …   Słownik frazeologiczny

• podążyć — dk VIb, podążyćżę, podążyćżysz, podążyćdąż, podążyćżył podążać ndk I, podążyćam, podążyćasz, podążyćają, podążyćaj, podążyćał «pójść, pojechać w jakimś kierunku; pośpieszyć» Podążać w ślad za kimś. Podążył swoją drogą. Podążył za nim w… …   Słownik języka polskiego

• gonić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, gonićnię, gonićni, goń, gonićniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} biec, podążać za kimś, za czymś w celu dopędzenia, złapania; ścigać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gonić przestępcę.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• droga — 1. Być na dobrej drodze «rozumować, myśleć prawidłowo»: (...) sprawiał wrażenie, że nie obchodzą go rewelacje Jakuba. – Jest pan na dobrej drodze, panie profesorze (...). M. Saramonowicz, Siostra. 2. Być na (dobrej, najlepszej, prostej) drodze do …   Słownik frazeologiczny

• swój — 1. Dobić, dopiąć, przestarz. dokazać swego «osiągnąć zamierzony cel, pokonując trudności»: Moim marzeniem jest zobaczenie Nowej Zelandii i myślę, że uda mi się kiedyś dopiąć swego. Eurost 7/2000. 2. Dostać za swoje «zostać ukaranym, ponieść… …   Słownik frazeologiczny

• własny — 1. Na własną prośbę; na własne żądanie a) «dobrowolnie, zgodnie z wolą zainteresowanego, na jego życzenie»: Policja podała, że na własną prośbę wypisał się ze szpitala. Rzecz 15/03/2000. b) żart. «z własnej winy»: (...) wbrew zdrowemu rozsądkowi …   Słownik frazeologiczny

• biec — a. biegnąć ndk Vc, biegnę, biegniesz, biegnij, biegł 1. «posuwać się naprzód za pomocą szybkich ruchów nóg, szybkich skoków» Biec długimi susami, szybko. Konie biegły galopem, kłusem, truchtem. Biec na dystansie stu metrów a. na sto metrów, środ …   Słownik języka polskiego

• gonić — ndk VIa, gonićnię, gonićnisz, goń, gonićnił, gonićniony 1. «biec, podążać za kimś, usiłując go dopędzić, złapać; ścigać» Gonić złodzieja. Gonić najeźdźcę, wroga do granicy. Psy gonią zwierzynę. ∆ Gonić w piętkę łow. «o psie: iść, gonić wstecz po… …   Słownik języka polskiego

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego