pochodzenie

  • 41brat — m IV, DB. a, C. u, Ms. bracie; lm M. bracia, DB. braci, N. braćmi 1. «każdy z synów mających wspólnych rodziców w stosunku do drugiego syna lub córki» Starszy, młodszy brat. Rodzony brat. ∆ Brat przyrodni «syn tego samego ojca i innej matki lub… …

    Słownik języka polskiego

  • 42certyfikat — m IV, D. u, Ms. certyfikatacie; lm M. y 1. «zaświadczenie pisemne o charakterze oficjalnym; pisemny dowód na coś (wyraz używany głównie w sprawach morskich, ekonomicznych i w handlu zagranicznym)» Certyfikat ubezpieczeniowy. Uzyskać certyfikat. ∆ …

    Słownik języka polskiego

  • 43chłopski — chłopskiscy 1. «dotyczący chłopa (rolnika); należący do chłopa, używany przez chłopa» Chłopska chata. Chłopskie gospodarstwo. Chłopski ubiór. Biedota chłopska. Chłopski syn. Pochodzenie chłopskie. Działacze chłopscy. 2 …

    Słownik języka polskiego

  • 44chłopskość — ż V, DCMs. chłopskośćści, blm «ogół cech chłopskich, sposób bycia właściwy chłopom; pochodzenie chłopskie» Chłopskość Orkana, Kasprowicza. Być dumnym ze swej chłopskości …

    Słownik języka polskiego

  • 45chłopstwo — n III, Ms. chłopstwowie, blm 1. «chłopi, rolnicy; warstwa chłopska» Biedne, bogate chłopstwo. Oprzeć się na chłopstwie. 2. rzad. «sposób bycia chłopów; pochodzenie chłopskie; chłopskość» Chłopstwo przebijało z jego zachowania …

    Słownik języka polskiego

  • 46de- — «pierwszy człon wyrazów złożonych obcego pochodzenia» a) «oznaczający pochodzenie od tego, co określa drugi człon złożenia; odpowiednik polskiego: od , np. dewerbalny» b) «oznaczający odwrotność, przeciwieństwo, zaprzeczenie; pozbawienie,… …

    Słownik języka polskiego

  • 47dyskryminacja — ż I, DCMs. dyskryminacjacji; lm D. dyskryminacjacji (dyskryminacjacyj) «ograniczenie prawne stosowane przez jedno państwo względem drugiego; upośledzenie albo prześladowanie ludzi ze względu na ich pochodzenie, przynależność klasową, narodową,… …

    Słownik języka polskiego

  • 48encefalopatia — ż I, DCMs. encefalopatiatii, blm med. «zmiany organiczne w mózgu, mające różne pochodzenie, np. pourazowe, po zatruciu» ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 49etymologia — ż I, DCMs. etymologiagii 1. lm D. etymologiagii (etymologiagij) «pochodzenie wyrazu; źródłosłów» Etymologia homonimów. Wyjaśnić etymologię nazwiska. ∆ Etymologia ludowa «nienaukowa etymologia oparta na przypadkowym podobieństwie brzmienia wyrazów …

    Słownik języka polskiego

  • 50etymologizować — ndk IV, etymologizowaćzuję, etymologizowaćzujesz, etymologizowaćzuj, etymologizowaćował, etymologizowaćowany jęz. «wyjaśniać pochodzenie i pierwotne znaczenie wyrazów, wyjaśniać etymologię wyrazów» …

    Słownik języka polskiego