pobudliwość

  • 1pobudliwość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. pobudliwośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} zdolność, dyspozycja do reagowania na bodźce zewnętrzne przez żywy organizm : {{/stl 7}}{{stl 10}}Osłabiona, nadmierna, obniżona, wzmożona, zwiększona, słaba pobudliwość …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2pobudliwość — ż V, DCMs. pobudliwośćści, blm «zdolność żywego organizmu do reagowania na bodźce zewnętrzne; w fizjologii: zdolność żywych komórek lub ich elementów do reagowania procesem czynnościowym na działanie właściwych bodźców» Osłabiona, nadmierna,… …

    Słownik języka polskiego

  • 3drażliwość — ż V, DCMs. drażliwośćści, blm «skłonność do obrażania się, obraźliwość; pobudliwość, zbytnia wrażliwość» Drażliwość na słowa krytyki …

    Słownik języka polskiego

  • 4erotomania — ż I, DCMs. erotomanianii, blm psych. «chorobliwie wzmożona pobudliwość płciowa, występująca zwykle w chorobach psychicznych i psychopatiach; nadmierna zmysłowość» ‹gr. + mania› …

    Słownik języka polskiego

  • 5erotyzm — m IV, D. u, Ms. erotyzmzmie, blm «miłość o silnym podłożu seksualnym, zmysłowym; nadmierna pobudliwość płciowa; zmysłowość» Atmosfera erotyzmu. ‹gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 6krew — ż V, DCMs. krwi, W. krwi, blm 1. «płynna tkanka krążąca w układzie żył i tętnic kręgowców, składająca się z płynnego osocza i krwinek; dostarcza tkankom tlen z narządów oddechowych i zabiera dwutlenek węgla, rozprowadza substancje odżywcze i… …

    Słownik języka polskiego

  • 7nadczułość — ż V, DCMs. nadczułośćści, blm «wzmożona pobudliwość nerwów na bodźce zewnętrzne, stan przeczulenia jakiegoś zmysłu (np. wzroku, słuchu itp.); nadwrażliwość» …

    Słownik języka polskiego

  • 8nadpobudliwość — ż V, DCMs. nadpobudliwośćści, blm «wzmożona zdolność żywego organizmu do reagowania na bodźce zewnętrzne, nadmierna pobudliwość; nadwrażliwość» Nadpobudliwość nerwowa, płciowa. Nadpobudliwość stanu ruchowego …

    Słownik języka polskiego

  • 9narkotyna — ż IV, CMs. narkotynanie, blm chem. «alkaloid występujący w opium, nie mający właściwości narkotycznych; zmniejsza pobudliwość mięśni gładkich i hamuje ich skurcze» ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 10odurzyć — dk VIb, odurzyćrzę, odurzyćrzysz, odurz, odurzyćrzył, odurzyćrzony odurzać ndk I, odurzyćam, odurzyćasz, odurzyćają, odurzyćaj, odurzyćał, odurzyćany «spowodować częściową lub całkowitą utratę świadomości, niewrażliwość na ból itp.; przyprawić o… …

    Słownik języka polskiego