pobýt

  • 21bytność — ż V, DCMs. bytnośćści, blm książk. «znajdowanie się, czasowe przebywanie gdzieś; obecność, pobyt, bycie» Kontrolować bytność dzieci w szkole. Za mojej bytności u rodziców zachorowała matka …

    Słownik języka polskiego

  • 22czteroletni — 1. «mający cztery lata» Czteroletnia klacz. Czteroletni chłopcy. 2. «trwający cztery lata» Czteroletni pobyt za granicą …

    Słownik języka polskiego

  • 23deportacja — ż I, DCMs. deportacjacji; lm D. deportacjacji (deportacjacyj) «kara polegająca na skierowaniu skazanego do odległej miejscowości na przymusowy pobyt; zesłanie» Skazać na deportację. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 24deportować — ndk IV, deportowaćtuję, deportowaćtujesz, deportowaćtuj, deportowaćował, deportowaćowany «wywozić, zsyłać na przymusowy pobyt stały lub czasowy do miejscowości odległych, odizolowanych lub za granicę ojczystego kraju» Skazańców deportowano na… …

    Słownik języka polskiego

  • 25dewizowiec — m II, DB. dewizowiecwca; lm M. dewizowiecwcy, DB. dewizowiecwców 1. «posiadacz konta bankowego z wkładem dewizowym» 2. pot. «cudzoziemiec opłacający swój pobyt w Polsce dewizami» …

    Słownik języka polskiego

  • 26długi — dłudzy, dłuższy 1. «mający pewien wymiar liniowy (od punktu do punktu)» Rów długi na trzy kilometry a. rów trzy kilometry długi. Suknia długa po kostki. Warkocz długi do kolan. 2. «mający duży, znaczny wymiar wzdłuż; daleko ciągnący się,… …

    Słownik języka polskiego

  • 27godnie — godnieej 1. «w sposób właściwy odpowiedni (dla kogoś, czegoś); należycie, stosownie» Godnie powitać, przyjąć kogoś. Godnie uczcić czyjś pobyt. 2. «z godnością, z poczuciem własnej wartości; dumnie, wzbudzając szacunek» Zachowywać się godnie.… …

    Słownik języka polskiego

  • 28gospoda — ż IV, CMs. gospodaodzie; lm D. gospodapód 1. «jadłodajnia, restauracja wiejska; dawniej: karczma, dom zajezdny» Stołować się w gospodzie. 2. daw. «mieszkanie, stancja, kwatera przeznaczone na krótki pobyt» …

    Słownik języka polskiego

  • 29hospitalizacyjny — «odnoszący się do hospitalizacji; przeznaczony dla chorych leżących w szpitalu; szpitalny» Leczenie hospitalizacyjne. Budynek hospitalizacyjny. ∆ Choroba hospitalizacyjna «choroba wywołana ujemnym wpływem psychicznym, jaki wywiera na pacjenta… …

    Słownik języka polskiego

  • 30imigrować — ndk a. dk IV, imigrowaćruję, imigrowaćrujesz, imigrowaćruj, imigrowaćował «przybywać, przybyć do obcego kraju w celu osiedlenia się; osiedlać się, osiedlić się poza granicami własnej ojczyzny» Imigrować czasowo, na pobyt stały. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego