pożegnać
1pożegnać — dk I, pożegnaćam, pożegnaćasz, pożegnaćają, pożegnaćaj, pożegnaćał, pożegnaćany «rozstając się z kimś wypowiedzieć formułkę grzecznościową, ukłonić się komuś, podać rękę, uścisnąć kogoś itp.» Czule, serdecznie pożegnać kogoś. Pożegnać kogoś… …
2pożegnać (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. żegnać (się) I{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}rozstać się [pożegnać się] z tym światem [ze światem] {{/stl 7}} …
3pożegnać się — z życiem, ze światem, z tym światem zob. życie 20 …
4rozstać się [pożegnać się] z tym światem [ze światem] — {{/stl 13}}{{stl 7}} eufemistycznie: umrzeć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niełatwo mu było rozstać się (pożegnać się) ze światem. Rozstawać się z tym światem w cierpieniach, bezboleśnie, szybko. {{/stl 10}} …
5żegnać się — I – pożegnać się {{/stl 13}}{{stl 7}} żegnać kogoś lub coś, rozstawać się z kimś lub czymś; rozłączać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Żegnać się z bliskimi. Pożegnać się z gospodarzami.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB. {{/stl 18}}{{stl 10}}żegnać się –… …
6pożegnanie — n I 1. rzecz. od pożegnać. 2. «formułka wypowiadana w chwili rozstania, gest pożegnalny itp.» Słowa pożegnania. 3. lm D. pożegnanieań «chwila rozstania, rozstanie» Bliskość, czas pożegnania. ◊ Ukłonić się, uśmiechnąć się itp. na pożegnanie… …
7żegnać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, żegnaćam, żegnaća, żegnaćają, żegnaćany {{/stl 8}}– pożegnać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozstając się z kimś, kto odjeżdża albo od kogo się… …
8łoże — 1. Dzielić z kimś łoże «współżyć z kimś płciowo»: Robin Hurlston, z którym gwiazda dzieli obecnie życie i łoże, jest o dwadzieścia pięć lat młodszym od niej kochankiem lub – jak kto woli – towarzyszem życia. Życie na gorąco 39/1999. 2. podn. Łoże …
9numer — 1. Coś, ktoś numer jeden «coś najważniejszego, ktoś najważniejszy»: Rośnie zainteresowanie zdrową żywnością, a odchudzanie od lat jest tematem numer jeden wśród kobiet i coraz częściej mężczyzn. Cosm 3/2000. Postanowiła być numerem jeden w… …
10przykuć — 1. Być przykutym do łóżka, do wózka «być ciężko chorym, nie móc wstawać z łóżka lub poruszać się o własnych siłach»: Nie mogłem osobiście pożegnać go na cmentarzu Powązkowskim. Byłem wtedy chory, przykuty do łóżka, więc reprezentowała mnie żona.… …
