plenipotent
1plenipotent — PLENIPOTÉNT, plenipotenţi s.m., adj. (înv.) Plenipotenţiar. – Din lat. plenipotens, ntis. Trimis de oprocopiuc, 23.03.2004. Sursa: DEX 98 PLENIPOTÉNT s., adj. v. plenipotenţiar. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime …
2Plenipotent — Ple*nip o*tent (pl[ e]*n[i^]p [ o]*tent), a. [L. plenus full + potens, entis, potent.] Possessing full power. [R.] Milton. [1913 Webster] …
3plenipotent — index omnipotent, powerful Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …
4plenipotent — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. plenipotentncie; lm D. plenipotentnci, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} pełnomocnik <łac.> {{/stl 7}} …
5plenipotent — adjective Etymology: Late Latin plenipotent , plenipotens, from Latin plenus + potent , potens powerful more at potent Date: 1658 plenipotentiary …
6plenipotent — /pleuh nip euh teuhnt/, adj. invested with or possessing full power. [1650 60; < ML plenipotent (s. of plenipotens). See PLENUM, I , POTENT] * * * …
7plenipotent — m IV, DB. a, Ms. plenipotentncie; lm M. plenipotentnci, DB. ów 1. «osoba mająca czyjąś plenipotencję, upoważniona przez mocodawcę do działania w jego imieniu, w jego zastępstwie; pełnomocnik» Zawierać transakcję jako czyjś plenipotent. 2. hist.… …
8plenipotent — ple•nip•o•tent [[t]pləˈnɪp ə tənt[/t]] adj. invested with or possessing full power • Etymology: 1650–60; < ML plēnipotent , s. of plēnipotēns …
9plenipotent — nt adjective Etymology: Late Latin plenipotent , plenipotens, from Latin plenus full + i + potent , potens able, powerful more at full, potent : plenipotentiary …
10plenipotent — ple|ni|po|tẹnt 〈Adj.; veraltet〉 uneingeschränkt bevollmächtigt [<lat. plenus „voll“ + potens „mächtig“] * * * ple|ni|po|tẹnt <Adj.> [lat. plenipotens (Gen.: plenipotentis), zu: plenus = voll(ständig), ganz u. potens = mächtig, adj. 1.… …
