permissio
21perme — permission [ pɛrmisjɔ̃ ] n. f. • 1404; par la Dieu permission « par la volonté de Dieu » 1180; lat. permissio 1 ♦ Action de permettre; son résultat. ⇒ autorisation. Demander, obtenir, donner la permission de faire qqch. ⇒ acquiescement,… …
22Permission — Per|mis|si|on, die; , en [lat. permissio] (bildungsspr.): Erlaubnis …
23DEDICANDI Ritus — antiquissimo in usu. Et apud Hebraeos qui [Gap desc: Hebrew]; apud Graecos ἐγκαινίζειν et ἐγκαίνια et ἐγκαινι???μὸς, idem, quodLatinis Initiare ac Initia, seu Initiamenta ac dedicare et Dedicatio est, consecratio sc. seu usibus sacris cultuique… …
24PAUPERES — τὴν πόλιν καταιχύνουσι, civitatem dehonestant, Isocrates Areopag. unde apud Israelitas noluit Deus egentem esse ullum, Per te non debet esse egens, cum omnino benedicturus sit tibi Iehova in illa terra, quam etc. Deuter. c. 15. v. 4. Quare et… …
25пермисив — (лат. permissio) линг. допустен начин, начин на допуштање …
26пермисивен — (лат. permissio) 1. допуштен, дозволен, слободен 2. грам. допустен, концесивен …
27пермисија — (лат. permissio) дозвола, согласност, одобрение …
28permissiv — per|mis|siv 〈Adj.〉 erlaubend; permissive Gesellschaft auf Freizügigkeit (nicht auf Autorität u. Leistung) beruhende Gesellschaft [Etym.: <lat. permissio »Erlaubnis«] …
29Permission — Per|mis|si|on die; , en <aus gleichbed. lat. permissio> (veraltet) Erlaubnis …
30ԹՈՂՈՒԹԻՒՆ — ( ) NBH 1 0817 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c գ. ἅφεσις, ἅφεμα dimissio, remissio, permissio Թողուլն զպարտիս, զծանրութիւն հարկաց, զմեղս, եւ այլն. թոյլտուութիւն. թողացուցումն. արձակումն. ազատութիւն. ներումն. շնորհումն.… …