perfumy

  • 31rozetrzeć — dk XI, rozetrzećtrę, rozetrzećtrzesz, rozetrzećtrzyj, roztarł, roztarty, roztarłszy rozcierać ndk I, rozetrzećam, rozetrzećasz, rozetrzećają, rozetrzećaj, rozetrzećał, rozetrzećany 1. «trąc, ugniatając rozgrzać, usunąć zdrętwienie, uśmierzyć ból… …

    Słownik języka polskiego

  • 32rozpylić — dk VIa, rozpylićlę, rozpylićlisz, rozpylićpyl, rozpylićlił, rozpylićlony rozpylać ndk I, rozpylićam, rozpylićasz, rozpylićają, rozpylićaj, rozpylićał, rozpylićany 1. «rozbić ciecz na bardzo drobne krople lub mgłę za pomocą rozpylacza» Rozpylać… …

    Słownik języka polskiego

  • 33słodkawo — przysłów. od słodkawy Słodkawo pachnące kwiaty, perfumy …

    Słownik języka polskiego

  • 34spray — [wym. sprej] m I, D. u a. a; lm M. e, D. ów «płyn znajdujący się pod ciśnieniem w specjalnym pojemniku, przeznaczony do rozpylania; także pojemnik z takim płynem» Lakier, perfumy w sprayu. Spray na insekty. ‹ang.› …

    Słownik języka polskiego

  • 35subtelnie — subtelnieej «delikatnie, łagodnie, z taktem, z umiarem» Subtelnie pachnące perfumy. Uśmiechać się subtelnie …

    Słownik języka polskiego

  • 36ulatniać się — ndk I, ulatniać sięam się, ulatniać sięasz się, ulatniać sięają się, ulatniać sięaj się, ulatniać sięał się ulotnić się dk VIa, ulatniać sięnię się, ulatniać sięnisz się, ulatniać sięnij się, ulatniać sięnił się 1. «o ciałach gazowych, lotnych,… …

    Słownik języka polskiego

  • 37wąchać — ndk I, wąchaćam, wąchaćasz, wąchaćają, wąchaćaj, wąchaćał, wąchaćany «wciągać nosem zapach czegoś» Wąchać kwiaty, perfumy, lekarstwo. Kot wąchał mleko. ◊ pot. Nie wąchać prochu «nie brać udziału w strzelaniu, w bitwie, w walce zbrojnej; nie… …

    Słownik języka polskiego

  • 38wietrzeć — ndk III, wietrzećeje, wietrzećtrzał 1. «o różnych substancjach: tracić niektóre właściwości, szczególnie zapach, świeżość wskutek dostępu powietrza, światła, wilgoci lub innych czynników» Otwarte wino wietrzeje. Perfumy łatwo wietrzeją. przen.… …

    Słownik języka polskiego

  • 39wonność — ż V, DCMs. wonnośćści 1. blm książk. «zapach, woń» Wonność żywicy, kwiatu lipy. 2. lm MD. wonnośćści zwykle w lm, książk. «pachnące substancje, zwłaszcza kosmetyki; wonne olejki, perfumy» Nacierać ciało wonnościami …

    Słownik języka polskiego

  • 40wyprysnąć — dk Va a. Vc, wyprysnąćnę, wyprysnąćpryśniesz, wyprysnąćpryśnij, wyprysnąćnął (wyprysnąćprysł), wyprysnąćnęła (wyprysnąćprysła), wyprysnąćnęli, wyprysnąćpryśnięty, wyprysnąćnąwszy wypryskać dk I, wyprysnąćam, wyprysnąćasz, wyprysnąćają,… …

    Słownik języka polskiego