pełne

  • 121warga — ż III, CMs. wargardze; lm D. warg 1. «każdy z dwóch fałdów skórnych ograniczający od przodu otwór ustny wielu kręgowców, u ssaków i człowieka silnie umięśniony, ruchomy» Dolna, górna warga. Blade, czerwone, wąskie, cienkie, grube, wydatne, pełne… …

    Słownik języka polskiego

  • 122wczasowicz — m II, DB. a; lm M. e, DB. ów «osoba przebywająca na wczasach, spędzająca urlop na wczasach» Plaże pełne wczasowiczów …

    Słownik języka polskiego

  • 123wdzięczny — wdzięcznyni, wdzięcznyniejszy 1. «poczuwający się do zobowiązań moralnych za doznane od kogoś dobro, pragnący się za to dobro odwzajemnić» Być wdzięcznym komuś za przysługę, za pomoc. Być komuś wdzięcznym do końca życia, do grobowej deski. Jestem …

    Słownik języka polskiego

  • 124wilgotny — wilgotnyni, wilgotnyniejszy «zawierający znaczny procent wody, przesiąknięty wodą, parą wodną; polany, zroszony wodą (lub inną cieczą); niezupełnie suchy, prawie mokry» Wilgotne powietrze. Wilgotne mury, ściany. Wilgotna pościel. Wilgotne ubranie …

    Słownik języka polskiego

  • 125wymię — n V, D. wymięmienia; lm M. wymięmiona D. wymięmion «gruczoł mleczny samic niektórych ssaków, głównie udomowionych przeżuwaczy i koniowatych» Pełne, wezbrane mlekiem wymiona. Wymię krowy, owcy …

    Słownik języka polskiego

  • 126wyrzut — m IV, D. u, Ms. wyrzutucie; lm M. y 1. «żal, pretensja o coś; wymówka, zarzut, karcąca uwaga» Bolesny, gorzki, niemy wyrzut. Spojrzenie pełne wyrzutu. Powiedzieć coś z wyrzutem. Robić, czynić komuś, sobie wyrzuty (za coś). ◊ Wyrzuty sumienia… …

    Słownik języka polskiego

  • 127wzgarda — ż IV, CMs. wzgardardzie, blm «stosunek do kogoś polegający na braku szacunku do niego, na niskiej, lekceważącej ocenie; pogarda, lekceważenie» Jawna, nie ukrywana, zimna wzgarda. Spojrzenia pełne wzgardy. Okazywać komuś wzgardę. Odwrócić się ze… …

    Słownik języka polskiego

  • 128wzlot — m IV, D. u, Ms. wzlotocie; lm M. y «wzniesienie się, wznoszenie się, lot w górę» Wzlot balonu, samolotu, szybowca. Wzlot skowronka. Wzlot kuropatw nad pole. przen. zwykle w lm «uniesienia, porywy szlachetnych uczuć, entuzjazmu; wzniosłe dążenia,… …

    Słownik języka polskiego