pasterski

  • 11Гахан — Гахан  тюркская альтернатива слову «гахам» . Термин введён последним гахамом Сергеем Марковичем Шапшалом (1873 1961)[1] в рамках его доктрины деиудаизации караимизма. По мнению Шапшала, это слово происходит от хазарского слова «каган»[2].… …

    Википедия

  • 12Ursprung der Haus- und Nutztiere — Hier findet sich eine bebilderte Übersicht der Ursprungsarten von verschiedenen Haus und Nutztiererassen weltwelt. (?) Die genaue Abstammung ist nicht gesichert. Wildtierart Bild Wildtierart Ursprungsort Haus und Nutztierart (Beispielrassen mit… …

    Deutsch Wikipedia

  • 13koleba — ż IV, CMs. kolebabie; lm D. kolebaeb 1. «naturalne lub doraźnie przygotowane miejsce schronienia (np. na nocleg) w górach, najczęściej w zagłębieniu skał lub między głazami; także szałas pasterski» 2. archit. «część sklepienia klasztornego o… …

    Słownik języka polskiego

  • 14koliba — ż IV, CMs. kolibabie; lm D. kolibaib reg. «miejsce schronienia w górach, zwłaszcza szałas pasterski; koleba» ‹rum.› …

    Słownik języka polskiego

  • 15komondor — m IV, DB. a, Ms. komondororze; lm M. y zootechn. «pies pasterski z grupy dogów, duży i silny, o długiej, białej, silnie sfilcowanej sierści; w lm rasa tych psów (wyhodowana na Węgrzech)» ‹węg. z tur.› …

    Słownik języka polskiego

  • 16list — m IV, D. u, Ms. liście; lm M. y «pisemna wypowiedź skierowana do osoby lub instytucji; papier, na którym napisano tę wypowiedź (także wraz z kopertą)» List prywatny, urzędowy. List pochwalny. Doręczyć list. Napisać, wysłać list do kogoś. Wrzucić… …

    Słownik języka polskiego

  • 17lud — m IV, D. u, W. u (ludzie), Ms. ludzie 1. blm «pracujące warstwy społeczeństwa, przede wszystkim robotnicy i chłopi; dawniej głównie o ludności wiejskiej» Lud pracujący miast i wsi. Głos, wola ludu. Dziecko ludu. Pochodzić, wywodzić się z ludu. 2 …

    Słownik języka polskiego

  • 18nomadyczny — nomadycznyni «nie mający stałego miejsca zamieszkania; koczowniczy, pasterski» Prymitywne szczepy nomadyczne …

    Słownik języka polskiego

  • 19rożek — m III, D. rożekżka, N. rożekżkiem; lm M. rożekżki 1. lm M. rożki a. różki «nieduży róg na głowie zwierzęcia» Sarnie różki. 2. «niewielki przedmiot mający kształt rogu zwierzęcego (stożkowaty, często łukowato wygięty) lub przedmiot wykonany z rogu …

    Słownik języka polskiego

  • 20róg — m III, D. rogu, N. rogiem; lm M. rogi 1. zwykle w lm «parzyste wyrostki kostne otoczone pochwami rogowymi, wewnątrz puste, występujące na kości czołowej u pustorożców (np. u krowy, żubra, antylopy); także wyrostki kostne u jeleniowatych… …

    Słownik języka polskiego