paltò

  • 101paletko — n II, N. paletkokiem; lm D. paletkotek «lekkie palto, zwykle bardzo skromne, stare, zniszczone; rzadziej: paltko dziecinne; płaszczyk» …

    Słownik języka polskiego

  • 102paltocina — ż IV, CMs. paltocinainie; lm D. paltocinain pot. «stare, liche palto» Wytarta paltocina …

    Słownik języka polskiego

  • 103paltot — m IV, D. a, Ms. paltotocie; lm M. y przestarz. → palto …

    Słownik języka polskiego

  • 104podszyć — dk Xa, podszyćszyję, podszyćszyjesz, podszyćszyj, podszyćszył, podszyćszyty podszywać ndk I, podszyćam, podszyćasz, podszyćają, podszyćaj, podszyćał, podszyćany 1. «przyszyć od spodu coś do czegoś; dać do czegoś podszewkę, podbicie, podbić czymś» …

    Słownik języka polskiego

  • 105pruć — ndk Xa, pruję, prujesz, pruj, pruł, pruty 1. «rozcinać nici szwów, rozdzielać coś na części wyciągając nici ze szwów; rozsnuwać, likwidować dzianinę otrzymując z powrotem nitkę» Pruć sukienkę, palto. Pruć sweter. przen. «rozrywać, rozdzierać,… …

    Słownik języka polskiego

  • 106przewiesić — dk VIa, przewiesićwieszę, przewiesićsisz, przewiesićwieś, przewiesićsił, przewiesićwieszony przewieszać ndk I, przewiesićam, przewiesićasz, przewiesićają, przewiesićaj, przewiesićał, przewiesićany 1. «przerzuciwszy coś przez coś, umieścić na tym; …

    Słownik języka polskiego

  • 107przystary — przystaryarzy 1. «za stary dla kogoś; niemłody, podstarzały» Przystary konkurent. 2. «trochę za stary, zbyt znoszony, podniszczony» Przystare palto, ubranie …

    Słownik języka polskiego

  • 108rozleźć się — dk XI, rozleźć sięlezie się, rozleźć sięlazł się, rozleźć sięleźli się, rozleźć sięlazłszy się rozłazić się ndk VIa, rozleźć sięłazi się, rozleźć sięził się, rozleźć sięłażą się, rozleźć sięłazili się 1. pot. «leząc rozpełznąć się, rozejść się… …

    Słownik języka polskiego

  • 109służyć — ndk VIb, służyćżę, służyćżysz, służ, służyćył 1. «pracować u kogoś, zajmując się sprzątaniem, pomaganiem w czynnościach gospodarskich, porządkowych itp., otrzymując za to wynagrodzenie; pełnić posługi osobiste przy kimś» Służyć u kogoś za… …

    Słownik języka polskiego

  • 110sprawiać — ndk I, sprawiaćam, sprawiaćasz, sprawiaćają, sprawiaćaj, sprawiaćał, sprawiaćany sprawić dk VIa, sprawiaćwię, sprawiaćwisz, spraw, sprawiaćwił, sprawiaćwiony 1. «być przyczyną czegoś, powodować, wywoływać, czynić coś» Sprawiać (komuś) kłopot,… …

    Słownik języka polskiego