płaszcz

  • 21algierka — ż III, CMs. algierkarce; lm D. algierkarek 1. Algierka «obywatelka Algierii; mieszkanka Algierii» 2. daw. «długi, obszerny płaszcz męski» Futrzana algierka …

    Słownik języka polskiego

  • 22błocić — ndk VIa, błocićcę, błocićcisz, błoć, błocićcił, błocićcony «brudzić błotem; zostawiać ślady błota na podłodze» Błocić podłogę. Błocić mieszkanie a. w mieszkaniu. Błocić (sobie) obuwie, płaszcz. błocić się 1. strona zwrotna czas. błocić Dzieci… …

    Słownik języka polskiego

  • 23bouclé — [wym. bukle] ndm «o tkaninach, wyrobach dzianych, tkanych, wykonanych z wełny pętelkowej lub węzełkowej» Bluzka, dywan, płaszcz bouclé. ‹fr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 24brokatowy — «zrobiony z brokatu» Brokatowa suknia. Brokatowy płaszcz …

    Słownik języka polskiego

  • 25budka — ż III, CMs. budkadce; lm D. budkadek 1. «mała buda» Budka drewniana. Budka z desek. Budka dla ptaków. 2. «małe pomieszczenie wolno stojące lub wyodrębniona część jakiegoś większego pomieszczenia, przeznaczone do specjalnych celów» Budka… …

    Słownik języka polskiego

  • 26burberry — [wym. barbery] n ndm 1. «impregnowana tkanina wełniana o skośnym splocie, podobna do gabardyny, używana na płaszcze nieprzemakalne; płaszcz uszyty z tej tkaniny» 2. «grube płótno bawełniane wodoszczelne, używane na odzież rybacką» ‹od nazwiska… …

    Słownik języka polskiego

  • 27burnus — m IV, D. a, Ms. burnussie; lm M. y 1. «długie, obszerne okrycie z kapturem, bez rękawów, zwykle z grubej białej wełny, noszone przez Arabów» 2. «szeroki płaszcz o kroju przypominającym okrycie noszone przez Arabów» Damski, futrzany burnus. ‹ar. z …

    Słownik języka polskiego

  • 28być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… …

    Słownik języka polskiego

  • 29capnąć — dk Va, capnąćnę, capnąćniesz, capnąćnij, capnąćnął, capnąćnęła, capnąćnęli, capnąćnięty, capnąćnąwszy pot. «chwycić, złapać, schwytać; ukraść, ściągnąć» Pies capnął ją za płaszcz. Złodziej capnął mu portfel. przen. «aresztować» Capnęli go i teraz …

    Słownik języka polskiego

  • 30celtowy — «zrobiony z celty» Celtowy płaszcz, namiot …

    Słownik języka polskiego