płacz
81wycie — n I 1. rzecz. od wyć. 2. lm D. wyć «przeciągły, zawodzący głos wydawany przez niektóre zwierzęta» Wycie wilków, kujotów, szakali. 3. lm D. wyć pot. «głośny, przeraźliwy krzyk, płacz, nieartykułowane dźwięki wydawane przez ludzi; ironicznie o… …
82wydobyć — dk, wydobyćbędę, wydobyćbędziesz, wydobyćbędą, wydobyćbądź, wydobyćbył, wydobyćbyty wydobywać ndk I, wydobyćam, wydobyćasz, wydobyćają, wydobyćaj, wydobyćał, wydobyćany 1. «wydostać z wnętrza na powierzchnię; wyciągnąć, wyjąć» Wydobyć walizkę z… …
83ząb — m IV, D. zęba, Ms. zębie; lm M. zęby 1. «każdy z drobnych tworów w kształcie płytki lub stożka zbudowanych z zębiny, pokrytej szkliwem, osadzonych w zębodole obu szczęk u człowieka i zwierząt kręgowych; służy do chwytania i rozdrabniania… …
84zdławić — dk VIa, zdławićwię, zdławićwisz, zdław, zdławićwił, zdławićwiony książk. «zadławić, zadusić» Pies zdławił królika. przen. a) «stłumić, zlikwidować» Zdławić rebelię, bunt. b) «opanować, powstrzymać» Zdławić szloch, płacz …
85zdusić — dk VIa, zduszę, zdusićsisz, zduś, zdusićsił, zduszony przestarz. «ścisnąwszy coś mocno zgnieść, zniszczyć, stłumić» Zdusić ogień kocem. Zdusić niedopałek papierosa. przen. Zdusić powstanie, bunt. Zdusić w sobie ból, gniew, płacz …
86zebrać — dk IX, zbiorę, zbierzesz, zbierz, zebraćał, zebraćany zbierać ndk I, zebraćam, zebraćasz, zebraćają, zebraćaj, zebraćał, zebraćany 1. «biorąc, wydostając skądś po kolei, zgromadzić coś w jednym miejscu; skupić w swoim posiadaniu» Pszczoły… …
87zgrzytanie — n I rzecz. od zgrzytać ◊ Płacz i zgrzytanie zębów «ewangeliczne określenie mąk piekielnych; dziś żartobliwie: ciężka sytuacja, zmartwienie, kłopot» …
88żałosny — żałosnyośni, żałosnyośniejszy 1. «wyrażający żal, smutek; pełen żalu, smutny» Żałosne spojrzenie. Żałosny płacz. Żałosny wyraz oczu. Wydawać żałosne jęki. 2. «wzbudzający litość, godzien politowania; bardzo lichy, opłakany, nędzny» Być, znajdować …
89manyplies — menɪplacz n. third stomach in cud chewing animals (Zoology) …
90beksa — Ktoś, kto łatwo wpada w płacz lub histerię Eng. A person given to weeping or lamenting at the least adversity …
