otoczenie

  • 51sielanka — ż III, CMs. sielankance 1. blm «niczym nie zmącone, pogodne, spokojne, beztroskie życie; otoczenie pozwalające na takie życie; niczym nie zmącona, szczęśliwa miłość» Sielanka małżeńska, rodzinna, narzeczeńska. Życie tutaj to sielanka. 2. lm D.… …

    Słownik języka polskiego

  • 52świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po …

    Słownik języka polskiego

  • 53terroryzować — ndk IV, terroryzowaćzuję, terroryzowaćzujesz, terroryzowaćzuj, terroryzowaćował, terroryzowaćowany «stosować terror wobec kogoś, oddziaływać za pomocą terroru; zmuszać do czegoś przemocą, gwałtem, groźbami; prześladować» Bandyci terroryzowali… …

    Słownik języka polskiego

  • 54towarzycho — n II; lm D. towarzychoych pot. «grono osób znajomych, będących ze sobą w bliskim kontakcie na gruncie towarzyskim; grupa osób stanowiących czyjeś otoczenie» Tworzyli zgrane towarzycho …

    Słownik języka polskiego

  • 55towarzystwo — n III, Ms. towarzystwowie 1. blm «obecność czyjaś przy kimś, przebywanie z kimś, towarzyszenie komuś» Dotrzymać komuś towarzystwa. Unikać czyjegoś towarzystwa. Nie dbać o czyjeś towarzystwo. Przebywać, być w czyimś towarzystwie. Narzucać się… …

    Słownik języka polskiego

  • 56tyranizować — ndk IV, tyranizowaćzuję, tyranizowaćzujesz, tyranizowaćzuj, tyranizowaćował, tyranizowaćowany «obchodzić się z kimś okrutnie, bezwzględnie, despotycznie; dręczyć, maltretować» Tyranizować otoczenie, rodzinę. Był tyranizowany przez dzieci …

    Słownik języka polskiego

  • 57usidlić — dk VIa, usidlićlę, usidlićlisz, usidlićlij, usidlićlony usidlać ndk I, usidlićam, usidlićasz, usidlićają, usidlićaj, usidlićał, usidlićany «opanować kogoś podstępnie; zbałamucić, opętać, zawojować» Usidlić kogoś wdziękami, urodą. Czuł się… …

    Słownik języka polskiego

  • 58w- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne (a także inne wyrazy z nimi związane); nadaje im następujące odcienie znaczeniowe, uzupełniające znaczenie czasownika podstawowego» a) «wprowadzenie, włożenie, wniknięcie do wnętrza czegoś, np. wbić,… …

    Słownik języka polskiego

  • 59wścibiać — ndk I, wścibiaćam, wścibiaćasz, wścibiaćają, wścibiaćaj, wścibiaćał, wścibiaćany wścibić dk VIa, wścibiaćbię, wścibiaćbisz, wścib, wścibiaćbił, wścibiaćbiony, pot. «wtykać, wsadzać, wkładać, wsuwać coś z trudem» Wścibiać palec w szparę. Wścibić… …

    Słownik języka polskiego

  • 60wyjście — n I; lm D. wyjść 1. rzecz. od wyjść ◊ Punkt wyjścia czegoś «to, co stanowi zaczątek, podstawę, podłoże czegoś» 2. «miejsce, otwór, przez który się wychodzi; drzwi» Boczne, główne, tylne, zapasowe wyjście. Pokój z wyjściem do ogrodu. Wyjście na… …

    Słownik języka polskiego