otoczenie

  • 31kwasić — ndk VIa, kwaszę, kwasićsisz, kwaś, kwasićsił, kwaszony «konserwować warzywa, owoce i inne surowce roślinne przez poddawanie ich fermentacji mlekowej; kisić, zakwaszać» Kwaszona kapusta. Kwasić pomidory, grzyby. przen. «psuć, zatruwać; powodować… …

    Słownik języka polskiego

  • 32nieokrzesanie — I n I, blm «brak ogłady towarzyskiej; nieobycie, gburowatość» Szokować otoczenie swoim nieokrzesaniem. II przysłów. od nieokrzesany Zachować się nieokrzesanie …

    Słownik języka polskiego

  • 33nieprzeciętny — nieprzeciętnyni «przewyższający swoje otoczenie; wyróżniający się, niezwykły, niepospolity, wybitny» Nieprzeciętna jednostka, osobowość. Nieprzeciętny talent, umysł. Nieprzeciętne zdolności …

    Słownik języka polskiego

  • 34nos — m IV, D. a, Ms. nossie; lm M. y 1. «narząd powonienia, u kręgowców wyższych także początek dróg oddechowych; u ludzi najbardziej wystająca część twarzy znajdująca się między oczami i czołem a ustami» Cienki, długi, duży, krzywy, mały, mięsisty,… …

    Słownik języka polskiego

  • 35nosiciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i 1. «ten, kto nosi, przenosi, roznosi coś; także ten, kto ma coś na sobie, ubiera się w coś» Nosiciel munduru, jakiejś odznaki. Zatrudniano go jako nosiciela węgla. 2. «człowiek lub jakaś zbiorowość jako reprezentant,… …

    Słownik języka polskiego

  • 36nudziara — ż IV, CMs. nudziaraarze; lm D. nudziaraar pot. «kobieta nudna, zanudzająca otoczenie» Straszna nudziara …

    Słownik języka polskiego

  • 37nudziarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y pot. «człowiek nudny, zanudzający otoczenie» Nieznośny, okropny, potworny nudziarz. Stary nudziarz. Muszę się pozbyć tego nudziarza …

    Słownik języka polskiego

  • 38o- — 1. «przedrostek nadający czasownikowi podstawowemu uzupełniający odcień znaczeniowy: ogarnięcie czegoś z różnych stron lub ogarnięcie częściowe, skierowanie czegoś w dół lub wstecz, przeniesienie czynności na inny typ przedmiotu niż ten, do… …

    Słownik języka polskiego

  • 39odróżnić — dk VIa, odróżnićnię, odróżnićnisz, odróżnićnij, odróżnićnił, odróżnićniony odróżniać ndk I, odróżnićam, odróżnićasz, odróżnićają, odróżnićaj, odróżnićał, odróżnićany 1. «dostrzec różnicę między kimś a kimś lub czymś a czymś, zaznaczyć tę różnicę» …

    Słownik języka polskiego

  • 40odwracalny — «dający się odwrócić, zmienić na poprzednio istniejący» Odwracalne zmiany w organizmie. Odwracalny stan materii. ∆ chem. Reakcja odwracalna, proces odwracalny «reakcja, proces, które mogą przebiegać nie tylko w jednym kierunku, ale i w kierunku… …

    Słownik języka polskiego