osamotniony

  • 1osamotniony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, osamotnionynieni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który stracił towarzystwo kogoś; samotny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Osamotniony po śmierci najbliższych. Czuła się osamotniona po… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2Zmowa — is the eighth album of Polish punk rock band Włochaty. The album is recorded in cooperation with Post Regiment members: Nika (Dominika Domczyk), Smok (Jarosław Smak) and Nika s dauther Zuzia.Infobox Album Name = Zmowa Type = Album Artist =… …

    Wikipedia

  • 3wyrzucić — 1. Wyrzucać (coś) z siebie «wypowiadać, wykrzykiwać coś, zwykle szybko»: Rozmowa okazała się niemożliwa, więc tylko podniosłam rękę i pogłaskałam krótkie kręcone włosy. Jednak dziewczyna pod wpływem mojego gestu zwinęła się nagle jak w spazmie… …

    Słownik frazeologiczny

  • 4wyrzucać — 1. Wyrzucać (coś) z siebie «wypowiadać, wykrzykiwać coś, zwykle szybko»: Rozmowa okazała się niemożliwa, więc tylko podniosłam rękę i pogłaskałam krótkie kręcone włosy. Jednak dziewczyna pod wpływem mojego gestu zwinęła się nagle jak w spazmie… …

    Słownik frazeologiczny

  • 5odosobniony — odosobnionynieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. odosobnić (p.) odosobniony w użyciu przym. 1. «leżący, pozostający na uboczu, daleko od innych: odległy, ustronny; żyjący na uboczu, samotny, osamotniony» Odosobnione miejsce. Odosobnione grupy …

    Słownik języka polskiego

  • 6opuszczony — opuszczonyczeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. opuścić (p.) opuszczony w użyciu przym. 1. «taki, którego wszyscy opuścili, porzucili, zostawili samego; osamotniony» Opuszczone dziecko. Opuszczona żona. 2. «zaniedbany, zniszczony,… …

    Słownik języka polskiego

  • 7osamotnić — dk VIa, osamotnićnię, osamotnićnisz, osamotnićnij, osamotnićony rzad. osamotniać ndk I, osamotnićam, osamotnićasz, osamotnićają, osamotnićaj, osamotnićał «opuścić kogoś, pozostawić samego (bez opieki, pomocy)» Przez swój wyjazd osamotnił żonę.… …

    Słownik języka polskiego

  • 8sierocy — «odnoszący się do sieroty, właściwy sierocie; osamotniony, opuszczony» Sieroca dola. Renta sieroca. Pędzić sierocy żywot. ∆ Choroba sieroca «niedorozwój emocjonalny spowodowany brakiem więzi uczuciowej między dzieckiem a osobą je wychowującą,… …

    Słownik języka polskiego

  • 9sierota — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. sierotaocie; lm MB. sierotaty, D. sierotaot (sierotaót) «dziecko, którego rodzice umarli (czasem tylko ojciec lub matka); także: człowiek, któremu zmarł ktoś bliski, człowiek opuszczony, osamotniony» Dom sierot. Wziąć… …

    Słownik języka polskiego

  • 10opuszczony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, opuszczonyczeni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, którego opuszczono, porzucono; pozostawiony sam sobie, osamotniony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Opuszczony przez wszystkich.… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień