organizm

  • 91kosmiczny — 1. «odnoszący się do kosmosu; znajdujący się, zachodzący, odbywający się we wszechświecie, pochodzący z wszechświata» Ciała, zjawiska kosmiczne. ∆ astr. Pył kosmiczny «drobne ciała stałe wchodzące w skład materii międzyplanetarnej,… …

    Słownik języka polskiego

  • 92kosmopolita — m odm. jak ż IV, CMs. kosmopolitaicie; lm M. kosmopolitaici, DB. kosmopolitatów 1. «zwolennik, wyznawca kosmopolityzmu» 2. biol. «organizm kosmopolityczny» ‹gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 93kosmopolityczny — «dotyczący kosmopolityzmu, kosmopolitów; nie mający żadnej przynależności narodowej» ∆ biol. Organizm kosmopolityczny «zwierzę lub roślina występujące na różnych kontynentach i w różnych strefach klimatycznych, wszędzie gdzie istnieją odpowiednie …

    Słownik języka polskiego

  • 94krańcowo — przysłów. od krańcowy (zwykle w zn. 2) Krańcowo wyniszczony organizm. Krańcowo odmienne poglądy, stanowiska …

    Słownik języka polskiego

  • 95lekkostrawny — ( pisany także rozdzielnie) «łatwy do strawienia, do przyswojenia przez organizm» Dieta lekkostrawna. Pokarm lekkostrawny …

    Słownik języka polskiego

  • 96lingwetka — ż III, CMs. lingwetkatce; lm D. lingwetkatek farm. «tabletka do ssania, zwykle umieszczana pod językiem, co sprzyja szybkiemu wchłonięciu leku przez organizm» ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 97lokomocyjny — przym. od lokomocja (w zn. 1 i 2) ∆ med. Choroba lokomocyjna «schorzenie występujące u niektórych osób korzystających ze środków lokomocji, zwłaszcza z powietrznych i morskich, w wyniku wzmożonych ruchów endolimfy w uchu wewnętrznym; objawia się… …

    Słownik języka polskiego

  • 98macica — ż II, DCMs. macicacy; lm D. macicaic «narząd rozrodczy kobiet i samic ssaków, silnie umięśniony i unaczyniony, w którym podczas ciąży rozwija się nowy organizm; także końcowy odcinek jajowodów innych kręgowców oraz część układu rozrodczego… …

    Słownik języka polskiego

  • 99mechanolamarkizm — m IV, D. u, Ms. mechanolamarkizmzmie, blm biol. «odłam ewolucjonizmu stworzony na przełomie XIX i XX wieku przez kontynuatorów J. B. Lamarcka, przyjmujący, że przyczyną ewolucji organizmów jest bezpośrednie działanie na organizm zmieniających się …

    Słownik języka polskiego

  • 100medycyna — ż IV, CMs. medycynanie, blm 1. «nauka o zdrowiu i chorobie człowieka; sztuka (umiejętność) leczenia chorych i zapobiegania chorobom» Medycyna szkolna, przemysłowa, sportowa. Medycyna profilaktyczna, zapobiegawcza. Profesor, doktor medycyny.… …

    Słownik języka polskiego