opieka

  • 61oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …

    Słownik języka polskiego

  • 62okołoporodowy — med. «dotyczący czasu porodu, związany z okresem porodu» Opieka okołoporodowa. Śmiertelność okołoporodowa. Komplikacje okołoporodowe …

    Słownik języka polskiego

  • 63opatrzność — ż V, DCMs. opatrznośćści, blm «w niektórych religiach: nieustanna opieka bóstwa nad światem, los, zrządzenie losu» Zrządzenie opatrzności. Zdać się na opatrzność. ∆ Oko opatrzności «symbol opatrzności przedstawiony jako opromienione oko… …

    Słownik języka polskiego

  • 64otaczać — ndk I, otaczaćam, otaczaćasz, otaczaćają, otaczaćaj, otaczaćał, otaczaćany otoczyć dk VIb, otaczaćczę, otaczaćczysz, otocz, otaczaćczył, otaczaćczony 1. «okalać coś dookoła, rozciągać się dookoła czegoś; tworzyć osłonę, okrywę wokół czegoś,… …

    Słownik języka polskiego

  • 65pacjent — m IV, DB. a, Ms. pacjentncie; lm M. pacjentnci, DB. ów «chory zwracający się po poradę do lekarza, będący pod opieką lekarza» Badać pacjenta. Przyjmować pacjentów. Skierować pacjenta do szpitala. ‹z łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 66piastun — m IV, DB. a, Ms. piastunnie 1. lm M. i a. owie, DB. ów przestarz. «mężczyzna opiekujący się dziećmi» ◊ Piastun godności, urzędu itp. «człowiek sprawujący urząd» 2. lm M. i a. owie, DB. ów hist. «w czasach wczesnopiastowskich: wysoki urzędnik… …

    Słownik języka polskiego

  • 67piecza — ż II, DCMs. pieczaczy, blm książk. «dbanie, dbałość o kogoś lub o coś, opieka nad kimś, nad czymś; troskliwość, staranie» Mieć kogoś, coś w swojej pieczy. Otaczać kogoś, coś pieczą. Powierzyć kogoś, coś czyjejś pieczy. Sprawować nad kimś, nad… …

    Słownik języka polskiego

  • 68pieczołowitość — ż V, DCMs. pieczołowitośćści, blm «dbanie o kogoś, o coś, opieka nad kimś, nad czymś; troskliwość, staranność, piecza» Tekst przygotowano z wielką pieczołowitością …

    Słownik języka polskiego

  • 69pieczołowity — pieczołowityici «dbający o kogoś, o coś, opiekujący się starannie kimś, czymś; będący dowodem, wyrazem dbałości, troski, starania o kogoś, o coś; troskliwy, staranny» Pieczołowici rodzice. Pieczołowita opieka …

    Słownik języka polskiego

  • 70pielęgniarka — ż III, CMs. pielęgniarkarce; lm D. pielęgniarkarek «pracownica służby zdrowia należąca do pomocniczego personelu lekarskiego, uprawniona do pielęgnowania chorych i do wykonywania prostszych zabiegów leczniczych» Pielęgniarka przyszpitalna. ∆… …

    Słownik języka polskiego