oniemieć z zachwytu
1oniemieć — dk III, oniemiećeję, oniemiećejesz, oniemiećej, oniemiećmiał, oniemiećeli, oniemiećmiały, oniemiećmiali «stać się niemym; nie móc mówić, nie móc wydobyć głosu, zaniemówić» Oniemieć z przerażenia, ze zgrozy. Oniemieć z zachwytu. Ludzie oniemieli… …
2zachwyt — m IV, D. u, Ms. zachwytycie; lm M. y «uczucie wielkiego podziwu, uznania dla kogoś lub czegoś, dla czyichś zalet połączone z uniesieniem» Bezmierny, niebywały, niezwykły, najwyższy zachwyt. Jawny, niekłamany, prawdziwy, szczery zachwyt.… …
