ondan
21iç — is. 1. Bir şeyin içərisi, daxili, iç tərəfi. Əvvəl evin içi, sonra çölü. (Ata. sözü). Mağaranın içi yumşaq ağac qabıqları ilə döşənmişdi. A. Ş.. Əşrəf yavaşcadan sürünüb kola yaxınlaşdı, əli ilə kolun içini yoxladı. S. Rəh.. // Bir şeyin ortası,… …
22istəmək — f. 1. Arzu etmək, ürəyindən keçirmək, bir şeyin qəsd və niyyətində olmaq, ürəyində bir istək duymaq. – Bala, mən gördüm ki, sən bir yeniyetmə yaxşı oğlansan, istədim sənə maya verəm. . «Koroğlu». İstəyir cənnəti zahid bu qədər hiylə ilə; Əbləhin… …
23obyektiv — 1. sif. <lat. objectivus – şeyə aid olan> 1. Şüurdan kənarda və ondan asılı olmayaraq mövcud olan. Təbiətin obyektiv qanunları. 2. Qərəzsiz, tərəf tutmayan, bitərəf. Obyektiv nəticə. Hadisələrə verilən obyektiv qiymət. ◊ Obyektiv reallıq… …
24pənah — is. <fars> 1. Sığınma, birinin yanına qaçıb ondan himayə və kömək istəmə. Pənah etmək (eyləmək) – 1) özü üçün sığınacaq etmək, məskən etmək. Aləmin dərdü qəmindən xəbərin yox, Seyyid; Mən ki meyxanəni illərdi pənah eyləmişəm. S. Ə. Şirvani; …
25qabaqlamaq — f. 1. Bir hadisənin baş verməsinə mane olmaq üçün qabaqcadan tədbir görmək, baş verməyə qoymamaq, qabağını almaq. Hadisələri qabaqlamaq. – Firidun sərtibi qabaqlamaq üçün addımlarını itiləşdirdi. M. İ.. 2. Qabağını kəsmək, qabağında dayanıb… …
26quyruq — is. 1. Heyvanların çoxunun bədənlərinin qurtaracağındakı mütəhərrik törəmə, yaxud heyvanın bədəninin getdikcə nazikləşən dal hissəsi. At quyruğu. Əqrəb quyruğu. Balıq quyruğu. – Bir həyətdə on iki on üç yaşında bir . . uşaq pişiyin quyruğuna ip… …
27ru(y) — is. <fars.> klas. Üz, çöhrə. Həsrətindən zəfəranə dönsə ruyim, yox əcəb; Qoymuş hicranda məni, bir gülüzarım gəlməmiş. M. P. V.. Düşübdür xəyalım yarın ruyinə; Can quşu bənd olub zülfü muyinə. M. V. V.. Zülfün ki, tutub ruyunu, çox qorxuram …
28ta — əd. 1. Bir şeyin başlandığı nöqtəni bildirir; lap (ondan sonrakı isim çıxışlıq halda olur). . . Dənizin ta göbəyindən qopub gələn dalğalar . . gəmini bir top kimi atıb tuturdu. A. Ş.. <Tahir> bəlkə də sərnişinlərin hamısından əvvəl… …
29törəmək — f. 1. Əmələ gəlmək, baş vermək, meydana gəlmək, vücuda gəlmək, doğmaq. Kürdüstan dağlarında bəslənmiş bu iki çiçək . . digər tərəfdən nifaqa və ondan törəyən (f. sif.) faciəli hadisələrə də səbəb oldu. S. S. A.. Həngamə ondan törəmişdi ki,… …
30uzaqlaşmaq — f. 1. Daha uzağa, uzaq məsafəyə getmək, çox aralanmaq, getdikcə uzaq olmaq. Qəsəbədən uzaqlaşmaq. Çaydan uzaqlaşmaq. – Şəhərdən bir qədər uzaqlaşmışdıq, gördük ki, yolun kənarında bir neçə adam oturub. C. M.. <Valeh> ağacını çobansayağı… …
