okno

  • 91oścież — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y daw. → ościeże; dziś tylko w zwrocie: Otworzyć drzwi, okno itp. na oścież «otworzyć drzwi, okno na całą ich szerokość» …

    Słownik języka polskiego

  • 92patrzeć — ndk VIIb, patrzećrzę, patrzećrzysz, patrz, patrzećrzał, patrzećrzeli 1. «kierować na coś, na kogoś wzrok; rozglądać się, szukać czegoś, kogoś wzrokiem» Patrzeć badawczo, bezmyślnie, ciekawie, czujnie, śmiało, trwożnie, ukradkiem, uważnie. Patrzeć …

    Słownik języka polskiego

  • 93roścież — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y dziś tylko w zwrocie: Otworzyć drzwi, okno itp. na roścież «otworzyć drzwi, okno itp. na całą szerokość; otworzyć na rozcież, na oścież» …

    Słownik języka polskiego

  • 94szwedzki — szwedzkidzcy «dotyczący Szwecji, Szwedów» Język szwedzki. Najazdy szwedzkie. ∆ Bar szwedzki «zakład gastronomiczny, zwłaszcza samoobsługowy, w którym są wystawione na ladzie posiłki gotowane, stale podgrzewane żarówkami» ∆ Bufet szwedzki «w… …

    Słownik języka polskiego

  • 95świetlik — m III, D. a, N. świetlikkiem; lm M. i 1. «Euphrasia, roślina zielna z rodziny trędownikowatych, półpasożyt na korzeniach roślin; występuje prawie w stu gatunkach w Eurazji, Australii i Ameryce; w Polsce pospolity jest zwłaszcza świetlik łąkowy o… …

    Słownik języka polskiego

  • 96trójdzielny — «dzielący się na trzy części, składający się z trzech części; taki, w którym można wyróżnić trzy części» Strofa, zwrotka trójdzielna. ∆ Okno trójdzielne «okno mające trzy skrzydła» ∆ anat. Nerw trójdzielny «nerw czuciowo ruchowy skóry twarzy,… …

    Słownik języka polskiego

  • 97trzask — I m III, D. u, N. trzaskkiem; lm M. i «gwałtowny, urywany odgłos powstający wskutek uderzenia o siebie dwóch przedmiotów, rozrywania się, pękania czegoś, wystrzału itp.» Głośny, głuchy, krótki, ogłuszający, stłumiony, suchy trzask. Trzask… …

    Słownik języka polskiego

  • 98uchylić — dk VIa, uchylićlę, uchylićlisz, uchyl, uchylićlił, uchylićlony uchylać ndk I, uchylićam, uchylićasz, uchylićają, uchylićaj, uchylićał, uchylićany 1. «z lekka, na wpół otworzyć coś zamkniętego, odemknąć; lekko rozewrzeć, rozchylić» Uchylić okno,… …

    Słownik języka polskiego

  • 99wenecki — weneckiccy przym. od Wenecja Weneckie szkło artystyczne. Koronki weneckie. ∆ Okno weneckie «szerokie okno podzielone pionowo na trzy części» ∆ szt. Lustro weneckie «stojące lub ścienne lustro w ozdobnych ramach ze szkła szlifowanego, często… …

    Słownik języka polskiego

  • 100wpaść — dk Vc, wpadnę, wpadniesz, wpadnij, wpadł, wpadłszy wpadać ndk I, wpaśćam, wpaśćasz, wpaśćają, wpaśćaj, wpaśćał 1. «padając, lecąc zagłębić się w coś, trafić, dostać się do wnętrza czegoś» Wpaść do wody, do rzeki. Wpaść do dołu, w dół. Wpadł po… …

    Słownik języka polskiego