okazywać

  • 101wyrozumiałość — ż V, DCMs. wyrozumiałośćści, blm rzecz. od wyrozumiały Wzajemna wyrozumiałość małżonków. Wyrozumiałość dla błędów młodości. Wyrozumiałość w sądzeniu. Odnosić się do kogoś z wyrozumiałością. Mieć wyrozumiałość dla kogoś, czegoś. Okazywać… …

    Słownik języka polskiego

  • 102wyróżnić — dk VIa, wyróżnićnię, wyróżnićnisz, wyróżnićnij, wyróżnićnił, wyróżnićniony wyróżniać ndk I, wyróżnićam, wyróżnićasz, wyróżnićają, wyróżnićaj, wyróżnićał, wyróżnićany 1. «dać komuś, czemuś pierwszeństwo, zwrócić na kogoś, na coś szczególną uwagę,… …

    Słownik języka polskiego

  • 103wzgarda — ż IV, CMs. wzgardardzie, blm «stosunek do kogoś polegający na braku szacunku do niego, na niskiej, lekceważącej ocenie; pogarda, lekceważenie» Jawna, nie ukrywana, zimna wzgarda. Spojrzenia pełne wzgardy. Okazywać komuś wzgardę. Odwrócić się ze… …

    Słownik języka polskiego

  • 104wzgląd — m IV, D. względu, Ms. względzie; lm M. względy 1. «branie czegoś lub kogoś pod uwagę, zwracanie uwagi na kogoś albo na coś, liczenie się z kimś, z czymś» Wzgląd na zdrowie. Wzgląd na pokrewieństwo, na czyjś wiek. ∆ Bez względu na coś «nie biorąc… …

    Słownik języka polskiego

  • 105zadowolenie — n I 1. rzecz. od zadowolić. 2. «uczucie przyjemności doznawane z powodu tego, że się spełniły jakieś pragnienia, że się coś powiodło; satysfakcja» Niekłamane, obopólne, wewnętrzne zadowolenie. Zadowolenie z siebie, z sukcesu, ze spełnionego… …

    Słownik języka polskiego

  • 106zatrzeć — dk XI, zatrzećtrę, zatrzećtrzesz, zatrzećtrzyj, zatrzećtarł, zatrzećtarty, zatrzećtarłszy zacierać ndk I, zatrzećam, zatrzećasz, zatrzećają, zatrzećaj, zatrzećał, zatrzećany 1. «trąc uczynić coś niewidocznym, niewyraźnym, usunąć ślady czegoś na… …

    Słownik języka polskiego

  • 107ząb — m IV, D. zęba, Ms. zębie; lm M. zęby 1. «każdy z drobnych tworów w kształcie płytki lub stożka zbudowanych z zębiny, pokrytej szkliwem, osadzonych w zębodole obu szczęk u człowieka i zwierząt kręgowych; służy do chwytania i rozdrabniania… …

    Słownik języka polskiego

  • 108zdenerwowanie — n I 1. rzecz. od zdenerwować. 2. «stan rozdrażnienia nerwowego, irytacja» Odczuwać, okazywać zdenerwowanie. Opanować zdenerwowanie. Płakać ze zdenerwowania …

    Słownik języka polskiego

  • 109zdradzać — ndk I, zdradzaćam, zdradzaćasz, zdradzaćają, zdradzaćaj, zdradzaćał, zdradzaćany zdradzić dk VIa, zdradzaćdzę, zdradzaćdzisz, zdradź, zdradzaćdził, zdradzaćdzony 1. «przechodzić na stronę nieprzyjaciela, wydawać kogoś, coś wrogowi» Zdradzać… …

    Słownik języka polskiego

  • 110zgiąć — dk Xc, zegnę, zegniesz, zegnij, zgiął, zgięła, zgięli, zgięty, zgiąwszy zginać ndk I, zgiąćam, zgiąćasz, zgiąćają, zgiąćaj, zgiąćał, zgiąćany 1. «schylić, pochylić, skłonić ku ziemi; przygiąć» Rozprostować zgięte plecy. Wiatr zginał gałęzie. ◊… …

    Słownik języka polskiego