odraza

  • 11òdskočnī — òdskočn|ī prid. koji služi odskoku ∆ {{001f}}∼a daska 1. {{001f}}sport daska koja služi za pojačanje odraza u skoku 2. {{001f}}pren. čin, aktivnost ili društveni položaj koji služi samo kao priprema za neku važniju aktivnost, službu i sl …

    Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • 12ùmjetnōst — ž 1. {{001f}}stvaralačka djelatnost osnovana na osjetilnosti i izražena pomoću govorne ili pisane riječi, glasa, linija, boja, pokreta, plastičnog oblika, konstrukcije i dr. 2. {{001f}}razg. velika vještina u čemu ∆ {{001f}}avangardna ∼ dio… …

    Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • 13abominacja — ż I, DCMs. abominacjacji, blm przestarz. «odraza, obrzydzenie, wstręt» Uczucie abominacji. Wzbudzić w kimś abominację. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 14animozja — ż I, DCMs. animozjazji; lm D. animozjazji (animozjazyj) «niechęć, odraza do kogoś; uraza, pretensja» Wzajemne animozje. Czuć animozję do kogoś. ‹z łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 15awersja — ż I, DCMs. awersjasji, blm «niechęć, obrzydzenie, odraza, wstręt» Budzić w kimś awersję. Mieć do czegoś, kogoś awersję. Poczuć, żywić do kogoś awersję. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 16jadłowstręt — m IV, D. u, Ms. jadłowstrętęcie, blm «chorobliwy brak apetytu, odraza do jedzenia» Cierpieć na jadłowstręt …

    Słownik języka polskiego

  • 17niesmak — m III, D. u, N. niesmakkiem, blm 1. «przykry smak» Mieć niesmak w ustach po przejedzeniu się. 2. «przykre wrażenie, uczucie niechęci; odraza, wstręt, obrzydzenie» Odczuwać niesmak na myśl o czymś. Jakieś zdarzenie, przeżycie zostawiło po sobie… …

    Słownik języka polskiego

  • 18obrzydliwość — ż V, DCMs. obrzydliwośćści; lm MD. obrzydliwośćści 1. «coś brzydkiego, budzącego odrazę; obrzydlistwo, paskudztwo» Niedomyte naczynia to obrzydliwość. 2. «uczucie wstrętu; obrzydzenie, odraza» Odwracać z obrzydliwością oczy od jakiegoś widoku.… …

    Słownik języka polskiego

  • 19obrzydzenie — n I 1. rzecz. od obrzydzić. 2. «uczucie wstrętu, odraza» Nie móc jeść z obrzydzenia. Ktoś czuje obrzydzenie do samego siebie. Kogoś ogarnia obrzydzenie do kogoś, do czegoś. Z obrzydzeniem wziąć coś do ręki. Z obrzydzeniem patrzeć na coś …

    Słownik języka polskiego

  • 20odium — n VI, blm książk. «niechęć, niesmak, odraza, wstręt, nienawiść» Ściągnąć na siebie odium środowiska. Całe odium spadło na najmniej winnego. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego