odczuć

  • 51ucieszyć — dk VIb, ucieszyćszę, ucieszyćszysz, uciesz, ucieszyćszył, ucieszyćszony «sprawić (komuś) radość, przyjemność, wywołać zadowolenie, wesołość; uradować, rozweselić, zabawić» Nowina ucieszyła kogoś. Jego przybycie wcale mnie nie ucieszyło. ◊… …

    Słownik języka polskiego

  • 52uczuć — dk Xa, uczuję, uczujesz, uczuj, uczuł, uczuty rzad. uczuwać ndk I, uczućam, uczućasz, uczućają, uczućaj, uczućał, uczućany 1. «doznać wrażenia zmysłowego; poczuć» Uczuć mdłości. Uczuć zimno, zmęczenie. 2. «doznać emocji, wzruszenia; odczuć» Uczuć …

    Słownik języka polskiego

  • 53unosić — ndk VIa, unoszę, unosićsisz, unoś, unosićsił, unoszony forma ndk czas. unieść (p.) unosić się 1. forma ndk czas. unieść się (p.) 2. «utrzymywać się na pewnej wysokości nad ziemią, na powierzchni (np. wody); wisieć» Komary unosiły się nad stawem.… …

    Słownik języka polskiego

  • 54ważność — ż V, DCMs. ważnośćści, blm rzecz. od ważny a) w zn. 1: Ważność obowiązków. Poczucie ważności chwili. b) w zn. 2: Dać odczuć swoją ważność. c) w zn. 3: Ważność paszportu, wizy. Data ważności leku, produktu …

    Słownik języka polskiego

  • 55wczuć się — dk Xa, wczuję się, wczujesz się, wczuj się, wczuł się wczuwać się ndk I, wczuć sięam się, wczuć sięasz się, wczuć sięają się, wczuć sięaj się, wczuć sięał się «doznać tego samego uczucia, co ktoś inny, postarać się zrozumieć, poznać czyjeś… …

    Słownik języka polskiego

  • 56wiatr — m IV, D. u, Ms. wietrze; lm M. y 1. «poziomy ruch powietrza powstający wskutek nierównomiernego rozkładu ciśnienia atmosferycznego na powierzchni Ziemi; prąd, strumień powietrza» Wiatr północny. Gwałtowny, porywisty, przejmujący, silny wiatr.… …

    Słownik języka polskiego

  • 57wyczuć — dk Xa, wyczućczuję, wyczućczujesz, wyczućczuj, wyczućczuł, wyczućczuty wyczuwać ndk I, wyczućam, wyczućasz, wyczućają, wyczućaj, wyczućał, wyczućany 1. «stwierdzić, rozpoznać coś którymś ze zmysłów; o zwierzętach: wywęszyć, poczuć węchem,… …

    Słownik języka polskiego

  • 58wyczuwalny — «dający się wyczuć, odczuć» Ledwo wyczuwalny puls. Słabo wyczuwalny wiatr. Coś jest wyczuwalne dotykiem. Wyczuwalna irytacja w czyimś głosie …

    Słownik języka polskiego

  • 59wyższość — ż V, DCMs. wyższośćści, blm «większe znaczenie, większa wartość, przewaga pod jakimś względem nad kimś lub nad czymś» Wyższość moralna, intelektualna, umysłowa. Poczucie wyższości. Uznawać czyjąś wyższość. Demonstrować swoją wyższość. Dać komuś… …

    Słownik języka polskiego

  • 60zaciążyć — dk VIb, zaciążyćżę, zaciążyćżysz, zaciążyćciąż, zaciążyćżył «dać się odczuć jako ciężar, wydać się ciężkim» Plecak mu zaciążył. Zaciążyły mu grube buty. ◊ Coś (np. tajemnica, wspomnienie, samotność) zaciążyło komuś (na sercu, na piersiach) «coś… …

    Słownik języka polskiego