obywatel obcego kraju

  • 1obcokrajowiec — m II, DB. obcokrajowiecwca, W. obcokrajowiecwcze a. obcokrajowiecwcu; lm M. obcokrajowiecwcy, DB. obcokrajowiecwców «obywatel, mieszkaniec obcego kraju; cudzoziemiec» …

    Słownik języka polskiego

  • 2obcy — «nie należący do jakiegoś kręgu osób, spraw, rzeczy; niewłaściwy komuś, nie objęty czyimiś zainteresowaniami» Być w obcym towarzystwie. Wyraz obcego pochodzenia. Obcy przemysł, handel, język. Obcy ludzie. Obca kultura. Jakaś dziedzina wiedzy jest …

    Słownik języka polskiego