obuwie

  • 61niesolidny — niesolidnyni 1. «nie będący solidnym, taki, na którym nie można polegać; nierzetelny» Niesolidny pracownik, kolega. Niesolidna firma. 2. «nie odznaczający się masywnością, trwałością, mocą; tandetny» Niesolidne meble. Niesolidne obuwie …

    Słownik języka polskiego

  • 62nietypowy — nietypowywi «nie mający cech typowych; odmienny od przyjętego szablonu; rzadko występujący» Nietypowy przykład. Nietypowy przedstawiciel gatunku. Obuwie, ubrania dla ludzi nietypowych …

    Słownik języka polskiego

  • 63niewygodny — niewygodnyni 1. «nie zapewniający wygody» Niewygodne obuwie. Niewygodne łóżko. 2. «przeszkadzający komuś swoją obecnością; niepotrzebny, zbyteczny, uciążliwy» Niewygodny rywal, świadek. Czyjaś obecność jest dla kogoś niewygodna …

    Słownik języka polskiego

  • 64oblepić — dk VIa, oblepićpię, oblepićpisz, oblepićlep, oblepićpił, oblepićpiony oblepiać ndk I, oblepićam, oblepićasz, oblepićają, oblepićaj, oblepićał, oblepićany 1. «przykleić coś wokół czegoś; nałożyć na coś ze wszystkich stron; nalepić, przylepić»… …

    Słownik języka polskiego

  • 65obuwiowy — przym. od obuwie Skóry obuwiowe …

    Słownik języka polskiego

  • 66oddać — dk I, oddaćdam, oddaćdasz, oddaćdadzą, oddaćdaj, oddaćdał, oddaćdany oddawać ndk IX, oddaćdaję, oddaćdajesz, oddaćdawaj, oddaćdawał, oddaćdawany 1. «zwrócić właścicielowi to, co się od niego pożyczyło, dostało lub co się mu zabrało» Oddać komuś… …

    Słownik języka polskiego

  • 67odebrać — dk IX, odbiorę, odbierzesz, odbierz, odebraćbrał, odebraćbrany odbierać ndk I, odebraćam, odebraćasz, odebraćają, odebraćaj, odebraćał, odebraćany 1. «wziąć od kogoś swoją rzecz, którą się komuś pożyczyło, podarowało lub którą ktoś zabrał, wziął… …

    Słownik języka polskiego

  • 68ortopeda — m odm. jak ż IV, CMs. ortopedaedzie; lm M. ortopedaedzi, DB. ortopedadów 1. «chirurg specjalista w dziedzinie ortopedii» 2. «specjalista wykonujący aparaty lub obuwie ortopedyczne» …

    Słownik języka polskiego

  • 69otupać — dk IX, otupaćpię, otupaćpiesz, otup, otupaćał, otupaćany otupywać ndk VIIIa, otupaćpuję, otupaćpujesz, otupaćpuj, otupaćywał, otupaćywany «tupiąc otrząsnąć, oczyścić obuwie z czegoś» Otupać błoto, śnieg z kaloszy. Otupać nogi ze śniegu …

    Słownik języka polskiego

  • 70pantofel — m I, D. pantofelfla; lm M. pantofelfle, D. pantofelfli 1. zwykle w lm «lekkie, płytkie obuwie bez cholewek» Pantofle letnie, tenisowe, gimnastyczne, sportowe, wizytowe. Pantofle damskie, męskie. Ciepłe, domowe, ranne pantofle. Skórzane,… …

    Słownik języka polskiego