obelga
1obelga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. obelgaldze {{/stl 8}}{{stl 7}} czyjeś słowo (słowa), czasem też uczynek (uczynki), które bardzo obrażają, znieważają kogoś, ubliżają komuś; obraza, zniewaga; także: ubliżenie komuś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Usłyszeć …
2obelga — ż III, CMs. obelgaldze; lm D. obelg «ubliżenie komuś słowem, obraza; obraźliwe słowa, zniewaga» Obrzucić kogoś obelgami …
3dyshonor — m IV, D. u, Ms. dyshonororze, blm «ujma dla honoru; zniewaga, obelga» Uważać coś sobie za dyshonor …
4impertynencja — ż I, DCMs. impertynencjacji; lm D. impertynencjacji (impertynencjacyj) «obraźliwe słowa lub wyzywające zachowanie się wobec kogoś; niegrzeczność, zuchwalstwo, zniewaga, obelga» Mówić komuś impertynencje. Słuchać czyichś impertynencji. ‹fr.› …
5inwektywa — ż IV, CMs. inwektywawie; lm D. inwektywayw książk. «zarzut obrażający, zniewaga słowna, obelga» Rzucać na kogoś inwektywy. ‹z łac.› …
6obelżywość — ż V, DCMs. obelżywośćści; lm MD. obelżywośćści rzad. «obelżywy charakter czegoś; rzadziej czyny lub słowa ubliżające; zniewaga, obelga» Obelżywość czyjegoś zachowania. Obrzucić kogoś obelżywościami …
7obelżywy — obelżywywszy «będący obelgą; ubliżający, obraźliwy» Obelżywe plotki, słowa, wymysły. Obelżywy epitet, paszkwil. Obelżywe przezwisko …
8zapluty — zaplutyuci imiesł. przymiotnikowy bierny czas. zapluć (p.) zapluty w użyciu przym. 1. pot. «brudny, zaniedbany; nędzny» Zapluty bar. Zapluty lichwiarz. Zapluty karzeł reakcji (obelga w żargonie propagandy komunistycznej). 2. pot. «nieprzyjemny,… …
9abalga — ×ãbalga (l. obelga) sf. (1), abalgà (3b) Užv 1. rūpestis, vargas, keblumas: Dvaro gaspadinei yra didžia ãbalga, t. y. rūpestis su šeimyna, su gyvoliais J. Par daug maišų neimk, tik viena ãbalga, o nieko gero Vdk. 2. priekabė, dingstis: Kas… …
10ubeldas — ×ùbeldas (plg. l. obelga) sm. (1) gandas, žinia, girdas: Vaikis nenor ùbeldą paleisti, kad mergas apgavo J …
- 1
- 2
