obejść*

  • 41poszargać — dk I, poszargaćam, poszargaćasz, poszargaćają, poszargaćaj, poszargaćał, poszargaćany przestarz. «pobrudzić coś, zniszczyć, sponiewierać, obejść się z czymś niedbale» dziś zwykle we fraz. Poszargać czyjeś imię, nazwisko; poszargać komuś opinię… …

    Słownik języka polskiego

  • 42potraktować — dk IV, potraktowaćtuję, potraktowaćtujesz, potraktowaćtuj, potraktowaćował, potraktowaćowany 1. «odnieść się do kogoś lub czegoś w określony sposób, postąpić, obejść się z kimś jakoś; ustosunkować się do czegoś w jakiś sposób» Potraktować kogoś… …

    Słownik języka polskiego

  • 43potrzebny — potrzebnyni, potrzebnyniejszy «taki, bez którego nie można się obejść, którego się potrzebuje; niezbędny, konieczny, nieodzowny» Potrzebna pomoc domowa. Ktoś jest potrzebny dzieciom, żonie. Potrzebny fundusz na inwestycje. Potrzebne materiały do… …

    Słownik języka polskiego

  • 44potrzebować — ndk IV, potrzebowaćbuję, potrzebowaćbujesz, potrzebowaćbuj, potrzebowaćował 1. «odczuwać potrzebę czegoś, musieć korzystać z czegoś; nie móc się obejść bez kogoś, czegoś, pragnąć, chcieć czegoś usilnie; wymagać czegoś» Potrzebować pieniędzy na… …

    Słownik języka polskiego

  • 45przeszkoda — ż IV, CMs. przeszkodadzie; lm D. przeszkodaszkód 1. «to, co przeszkadza, co utrudnia, uniemożliwia wykonanie czegoś, przebycie jakiejś drogi, osiągnięcie celu; trudność, zawada» Nieprzewidziana, nieoczekiwana, nieprzezwyciężona, niepokonana… …

    Słownik języka polskiego

  • 46smak — m III, D. u, N. smakkiem; lm M. i 1. «zmysł, którego narządy znajdujące się głównie na języku pozwalają na rozpoznanie pewnych chemicznych właściwości przyjmowanych pokarmów (słodyczy, kwaśności, słoności lub goryczy)» Czuły smak. Przytępiony… …

    Słownik języka polskiego

  • 47twardo — twardordziej przysłów. od twardy Twardo udeptany śnieg. Twardo zbita ziemia. Komuś było twardo spać. ∆ Jajko (ugotowane) na twardo «jajko całkowicie ścięte po ugotowaniu» ∆ Mówić, wymawiać twardo «wymawiać spółgłoski twarde zamiast miękkich» ◊… …

    Słownik języka polskiego

  • 48uczcić — dk VIa, uczczę, uczcisz, uczcij, uczcił, uczczony 1. «oddać komuś należną cześć, hołd; okazać szacunek, uznanie» Uczcić pamięć wielkiego uczonego. Uczcić czyjąś długoletnią działalność zawodową. Minutą ciszy uczczono poległych na polu walki. ◊… …

    Słownik języka polskiego

  • 49wstrzymać — dk I, wstrzymaćam, wstrzymaćasz, wstrzymaćają, wstrzymaćaj, wstrzymaćał, wstrzymaćany wstrzymywać ndk VIIIa, wstrzymaćmuję, wstrzymaćmujesz, wstrzymaćmuj, wstrzymaćywał, wstrzymaćywany 1. «spowodować zatrzymanie się czegoś, nie pozwolić posunąć… …

    Słownik języka polskiego

  • 50wymagać — ndk I, wymagaćam, wymagaćasz, wymagaćają, wymagaćaj, wymagaćał, wymagaćany 1. «żądać, domagać się, życzyć sobie czegoś kategorycznie» Wymagać mało, wiele od siebie, od innych, od życia. Płacę i wymagam. Wymagać od kogoś spełnienia pewnych… …

    Słownik języka polskiego