o uczuciu

  • 1bronić — ndk VIa, bronićnię, bronićnisz, broń, bronićnił, bronićniony 1. «odpierać atak, napaść, ochraniać czynnie, zwykle z bronią w ręku» Bronić mężnie, zaciekle, zajadle, z narażeniem życia. Bronić kogoś własną piersią. Bronić fortecy, miasta, kraju,… …

    Słownik języka polskiego

  • 2gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… …

    Słownik języka polskiego

  • 3kręcić — ndk VIa, kręcićcę, kręcićcisz, kręć, kręcićcił, kręcićcony, kręcićceni 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, obracać w koło, wprawiać w wirowanie; poruszać czymś we wszystkie strony» Kręcić korbą (patefonu). Kręcić gałkami radia. Kręcić młynka… …

    Słownik języka polskiego

  • 4miękko — miękcej (mięcej) przysłów. od miękki Gniazdko miękko wysłane. Po dywanie stąpało się miękko. Fotel uginał się miękko. Szybowiec wylądował miękko na trawie. ∆ Jajko na miękko «jajko ugotowane tak, aby białko było lekko ścięte» ◊ Komuś robi się… …

    Słownik języka polskiego

  • 5objawić — dk VIa, objawićwię, objawićwisz, objawićjaw, objawićwił, objawićwiony objawiać ndk I, objawićam, objawićasz, objawićają, objawićaj, objawićał, objawićany 1. «dać wyraz czemuś (zwykle swemu uczuciu, stanowi itp.), uczynić coś jawnym, widocznym;… …

    Słownik języka polskiego

  • 6płonąć — ndk Vb, płonąćnę, płonąćniesz, płoń, płonąćnął, płonąćnęła, płonąćnęli 1. «podlegać procesowi spalania, palić się (płomieniem); być ogarniętym pożarem; gorzeć» Gaz, nafta, słoma płonie. Płonie ognisko, drzewo na kominku. Dom płonie. Płonąca… …

    Słownik języka polskiego

  • 7przystęp — m IV, D. u, Ms. przystęppie 1. blm «możność dojścia, dotarcia do czegoś; dojście, dostęp» Przystęp do rzeki. Łatwy, trudny przystęp do czegoś. Wojska broniły przystępu do miasta. 2. blm pot. «nawiązanie, możność nawiązania kontaktu, stosunków z… …

    Słownik języka polskiego

  • 8tchórz — m II, DB. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. lm B.=D. «człowiek łatwo ulegający uczuciu strachu i nie umiejący zapanować nad nim, gdy zachodzi potrzeba działania» Nędzny tchórz. ◊ Ktoś podszyty tchórzem «ktoś bojaźliwy, tchórzliwy» ◊ Kogoś tchórz oblatuje …

    Słownik języka polskiego

  • 9unieść — dk XI, uniosę, uniesiesz, unieś, uniósł, uniosła, unieśli, uniesiony unosić ndk VIa, unoszę, unieśćsisz, unoś, unieśćsił, unoszony 1. «dźwignąć coś w górę, podciągnąć ku górze, umieścić coś wyżej niż poprzednio; podnieść, wznieść» Unieść głowę.… …

    Słownik języka polskiego

  • 10westchnąć — dk Va, westchnąćnę, westchnąćniesz, westchnąćnij, westchnąćnął, westchnąćnęła, westchnąćnęli, westchnąćnąwszy wzdychać ndk I, westchnąćam, westchnąćasz, westchnąćają, westchnąćaj, westchnąćał «głęboko i głośno odetchnąć (dając tym wyraz smutkowi …

    Słownik języka polskiego