o rzeczy

  • 71wielki — 1. Krzyczeć, wołać, mówić itp. wielkim głosem a) «krzyczeć, mówić bardzo głośno»: – Niech żyje król! – wołał wielkim głosem Bradley. – Hej, napełnijcie puchary! W. Żukrowski, Tablice. b) «usilnie domagać się czegoś, ostrzegać przed czymś»: Po… …

    Słownik frazeologiczny

  • 72złośliwość — rzeczy (przedmiotów) martwych «właściwość przypisywana rzeczom, polegająca na tym, że wtedy gdy są potrzebne, nie można ich znaleźć»: Odkładanie spraw na później także potrafi się zemścić. (...) Oczywiście później okazuje się, że nagle muszę… …

    Słownik frazeologiczny

  • 73bez — I m IV, D. bzu, Ms. bzie; lm M. bzy «Syringa vulgaris, krzew z rodziny oliwkowatych, o przyjemnie pachnących kwiatach zebranych w duże luźne wiechy, mający wiele odmian; hodowany w parkach i ogrodach jako roślina ozdobna; botaniczna nazwa: lilak; …

    Słownik języka polskiego

  • 74bielmo — n III, Ms. bielmomie; lm D. bielm 1. «plama na rogówce oka, zmętnienie rogówki wskutek choroby lub urazu, powodujące upośledzenie widzenia lub jego utratę» Człowiek z bielmem na oku. Mieć bielmo na oku. Oczy zachodzą bielmem. ◊ Mieć bielmo na… …

    Słownik języka polskiego

  • 75bredzić — ndk VIa, bredzićdzę, bredzićdzisz, bredzićdził 1. «mówić w gorączce lub we śnie wyrazy albo zdania bez sensu i związku; majaczyć» Bredzić przez sen. Bredzić w gorączce. 2. «mówić głupstwa, bzdury, niedorzeczności, opowiadać o rzeczach i sprawach… …

    Słownik języka polskiego

  • 76czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… …

    Słownik języka polskiego

  • 77dogłębny — 1. «sięgający do głębi, na dużą odległość od powierzchni; głęboki» Nawożenie dogłębne. Nurkowanie dogłębne. przen. «sięgający do wnętrza istoty, dojmujący, mocny» Ból dogłębny. Dogłębne uczucie strachu, radości. 2. «przenikający istotę rzeczy,… …

    Słownik języka polskiego

  • 78heraklityzm — m IV, D. u, Ms. heraklityzmzmie, blm filoz. «doktryna filozoficzna Heraklita z Efezu (VI V w. p.n.e.), głosząca powszechną zmienność i względność rzeczy, uznająca walkę przeciwieństw jako prawo rozwoju przyrody oraz rozumność świata, odrzucająca… …

    Słownik języka polskiego

  • 79im — I → on II tylko w wyrażeniu: Im… tym… (zwykle w połączeniu ze stopniem wyższym lub najwyższym przymiotnika) «w jakim stopniu… w takim…; o ile… tym…» Im prędzej zdobędzie dyplom, tym lepiej dla niego. Im więcej ktoś wie, tym bardziej sobie… …

    Słownik języka polskiego

  • 80konkret — m IV, D. u, Ms. konkretecie; lm M. y 1. «rzecz konkretna; pojęcie sprecyzowane odpowiadające rzeczy realnej, istniejącej w rzeczywistości» 2. filoz. «wyobrażenie w odróżnieniu od pojęcia: pojęcie jednostkowe rzeczy lub osoby; w filozofii… …

    Słownik języka polskiego