o rzeczy
111rozrzucać — ndk I, rozrzucaćam, rozrzucaćasz, rozrzucaćają, rozrzucaćaj, rozrzucaćał, rozrzucaćany rozrzucić dk VIa, rozrzucaćcę, rozrzucaćcisz, rozrzucaćrzuć, rozrzucaćcił, rozrzucaćcony 1. «rzucać, ciskać w różne strony, rzucając rozpraszać» Rozrzucać… …
112różność — ż V, DCMs. różnośćści 1. blm «rozmaitość, różnorodność» Różność wrażeń. Różność towarów. 2. lm D. różnośćści zwykle w lm, pot. «różne, rozmaite rzeczy (potrawy, przedmioty, wiadomości itp.)» Stragany, sklepy pełne różności. Napatrzyć się na… …
113rzeczowy — rzeczowywi 1. «dotyczący rzeczy, przedmiotów (nie osób)» ∆ Dary, nagrody rzeczowe «dary, nagrody w naturze, nie pieniężne» ∆ jęz. Forma rzeczowa «w gramatyce języka polskiego: forma liczby mnogiej, używana przy wszystkich kategoriach rzeczowników …
114sacrum — [wym. sakrum] n VI, blm «pojęcie odnoszone do rzeczy świętych, w przeciwieństwie do rzeczy świeckich, określanych jako profanum» Przeżyć, odczuć sacrum. Sztuka należała według niego do sfery sacrum. ‹łac.› …
115sedno — n III, Ms. sednonie, blm «to, co jest w czymś zasadnicze, podstawowe; istota czegoś» Sedno problemu, rzeczy, sprawy, zagadnienia. Dojść, przejść, przystąpić do sedna czegoś. Sedno czegoś leży, tkwi w czymś. ◊ Trafić w sedno «znaleźć właściwe… …
116siła — I ż IV, CMs. sile; lm D. sił 1. «energia fizyczna lub duchowa, zdolność do wysiłku, do działania, możność podołania czemuś; moc» Siły żywotne. Herkulesowa, nadludzka, tytaniczna siła. Świeże, niespożyte siły. Wątłe siły. Siły natury, przyrody.… …
117spakować — dk IV, spakowaćkuję, spakowaćkujesz, spakowaćkuj, spakowaćował, spakowaćowany «ułożyć coś w paczkę, włożyć coś do walizki, teczki itp. (w celu zabrania w podróż, wysłania, przeniesienia gdzieś itd.); napełnić coś jakimiś rzeczami» Spakować… …
118szaber — I m IV, D. szaberbru, Ms. szaberbrze, blm rzad. → tłuczeń ‹z niem.› II m IV, D. szaberbru, Ms. szaberbrze, blm pot. «przywłaszczenie sobie rzeczy opuszczonych przez właściciela, pozbawionych opieki (zwykle podczas wojny); rzeczy zrabowane w ten… …
119śmiech — m III, D. u; lm M. y 1. «wyrażanie wesołości objawiające się ruchami mięśni twarzy i wydawaniem swoistego głosu; śmianie się» Donośny, radosny, serdeczny śmiech, Naturalny, zaraźliwy, wymuszony śmiech. Obraźliwy, nieszczery śmiech. Śmiech dziecka …
120tyle — + m. os. tylu; D. tylu (z rzeczownikami w lp tylko: tyle), CMs. tylu, B. ż. rzecz.=M., m. os.=D., N. tylu a. tyloma 1. «zaimek liczebny wskazujący, zastępujący liczebniki główne lub nawiązujący do nich» Nie mam tylu kopert. Tyle mogę ci dać. Tyle …
