o rzeczy

  • 101powyuczać — dk I, powyuczaćam, powyuczaćasz, powyuczaćają, powyuczaćaj, powyuczaćał, powyuczaćany «wyuczyć czegoś wielu albo wyuczyć kogoś wielu rzeczy» Powyuczał ich różnych sztuczek. powyuczać się «o wielu: wyuczyć się; o jednym podmiocie: nauczyć się… …

    Słownik języka polskiego

  • 102pozabierać — dk I, pozabieraćam, pozabieraćasz, pozabieraćają, pozabieraćaj, pozabieraćał, pozabieraćany 1. «pozbawić kogoś wielu rzeczy, odebrać komuś wiele czegoś» Pozabierał dzieciom zabawki. 2. «sprzątnąć, usunąć wiele czegoś, zabrać jedno po drugim»… …

    Słownik języka polskiego

  • 103pozawijać — dk I, pozawijaćam, pozawijaćasz, pozawijaćają, pozawijaćaj, pozawijaćał, pozawijaćany 1. «zawinąć, zagiąć wiele czegoś; popodwijać» Pozawijać nogawki spodni, rękawy koszuli. 2. «zawinąć, okryć, owinąć wiele osób, rzeczy; poobwijać» Pozawijać… …

    Słownik języka polskiego

  • 104poznajdować — dk IV, poznajdowaćduję, poznajdowaćdujesz, poznajdowaćduj, poznajdowaćował, poznajdowaćowany «znaleźć, odszukać, napotkać wiele osób, rzeczy (kolejno, jedną po drugiej)» Poznajdował pogubione rzeczy. Z trudem poznajdowali wolne pokoje. W teatrze… …

    Słownik języka polskiego

  • 105pozrywać — dk I, pozrywaćam, pozrywaćasz, pozrywaćają, pozrywaćaj, pozrywaćał, pozrywaćany 1. «szarpiąc zerwać, zdjąć gwałtownie, rozerwać wiele czegoś; zerwać, zniszczyć coś w wielu miejscach; o wezbranej wodzie, o silnym wietrze: zerwać, znieść wiele… …

    Słownik języka polskiego

  • 106profanum — n VI, blm «pojęcie odnoszone do rzeczy świeckich, w przeciwieństwie do rzeczy świętych, określanych jako sacrum» ‹z łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 107przewóz — m IV, D. przewózwozu, Ms. przewózwozie; lm M. przewózwozy 1. «przewiezienie kogoś lub czegoś z jednego miejsca na drugie; transport osób lub rzeczy drogą lądową, wodną lub powietrzną» Przewóz lądowy, wodny, śródlądowy, morski. Przewóz kolejowy,… …

    Słownik języka polskiego

  • 108restytucja — ż I, DCMs. restytucjacji; lm D. restytucjacji (restytucjacyj) 1. «przywrócenie dawnego, pierwotnego stanu rzeczy, zwrot rzeczy posiadanej nieprawnie; odtworzenie, odnowa czegoś na podstawie zachowanych reliktów» Restytucja majątku, instytucji.… …

    Słownik języka polskiego

  • 109rewizja — ż I, DCMs. rewizjazji; lm D. rewizjazji (rewizjazyj) 1. «przeszukiwanie przez władze śledcze mieszkania lub innych pomieszczeń, przeglądanie rzeczy, obszukiwanie osób w celu uzyskania dowodów przestępstwa albo w celu znalezienia przedmiotów z… …

    Słownik języka polskiego

  • 110rozpakować — dk IV, rozpakowaćkuję, rozpakowaćkujesz, rozpakowaćkuj, rozpakowaćował, rozpakowaćowany rozpakowywać ndk VIIIa, rozpakowaćowuję, rozpakowaćowujesz, rozpakowaćowuj, rozpakowaćywał, rozpakowaćywany «zdjąć opakowanie z czegoś, wyjąć coś z opakowania …

    Słownik języka polskiego