o prawie

  • 21wojna — 1. Święta wojna «zaciekła, długotrwała walka toczona z przyczyn ideologicznych»: Głównym celem Hitlera był od dawna Wschód: zdobycie bogatych terenów Ukrainy i Rosji gwoli przyszłej kolonizacji oraz „święta wojna” z komunizmem. F. Ryszka, Noc. 2 …

    Słownik frazeologiczny

  • 22cesja — ż I, DCMs. cesji; lm D. cesji (cesyj) 1. «przelanie praw jednej osoby na drugą, ustąpienie, zrzeczenie się czegoś» Cesja domu, majątku, nieruchomości. Dokonać cesji. Uczynić cesję. 2. «w prawie międzynarodowym: odstąpienie przez jedno państwo… …

    Słownik języka polskiego

  • 23kurator — m IV, DB. a, Ms. kuratororze; lm M. kuratororzy ( owie), DB. ów 1. «kierownik kuratorium» 2. praw. «w prawie cywilnym: przedstawiciel osoby, która potrzebuje pomocy do prowadzenia swych spraw; w prawie karnym: osoba sprawująca dozór nad osobą… …

    Słownik języka polskiego

  • 24mały — mali, mniejszy 1. «mający niewielkie rozmiary; nieduży, niski; występujący w niewielkiej ilości, liczbie» Mały domek, las, ogród. Mały kawałek, kęs, łyk. Mała część czegoś. Człowiek małego wzrostu. Mała kwota, suma. Mały nakład, procent, wybór. ∆ …

    Słownik języka polskiego

  • 25młodociany — młodocianyni 1. «bardzo młody, niedorosły; niepełnoletni, małoletni, nieletni» Młodociana córka. Młodociane towarzystwo. Młodociani czytelnicy. 2. «pochodzący z okresu wczesnej młodości; charakterystyczny dla tego okresu, przypominający go»… …

    Słownik języka polskiego

  • 26nic — n, D. niczego, C. niczemu, NMs. niczym 1. zaimek przeczący «żadna rzecz» a) «nic jako określenie orzeczenia» Nie chcieć słyszeć o niczym. O nic nie dbać. Niczym się nie przejmować. Na niczym mi nie zależy. Nie mieć niczego więcej do roboty. Nie… …

    Słownik języka polskiego

  • 27osadnictwo — n III, Ms. osadnictwowie, blm 1. «osiedlanie lub osiedlanie się ludzi na mało zaludnionych obszarach w danym kraju lub poza jego granicami» ∆ hist. Osadnictwo na prawie niemieckim «nadawanie w XIII i XIV w. wsiom i miastom nowo zakładanym lub… …

    Słownik języka polskiego

  • 28prawo — I n III, Ms. prawowie; lm D. praw 1. zwykle blm «ogół przepisów, norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności, określających zasady ich postępowania lub zawierających zakazy, których naruszenie zagrożone jest karą;… …

    Słownik języka polskiego

  • 29przedawnienie — n I 1. rzecz. od przedawnić. 2. praw. «upływ czasu powodujący utratę prawa dochodzenia cywilnego lub niemożność wszczęcia postępowania karnego» Przedawnienie długu, zbrodni. Przedawnienie odpowiedzialności karnej. Przedawnienie roszczenia. Ulec… …

    Słownik języka polskiego

  • 30retorsja — ż I, DCMs. retorsjasji; lm D. retorsjasji (retorsjasyj) praw. «w prawie międzynarodowym: zastosowanie przez państwo, w odpowiedzi na nieprzyjazne (chociaż zgodne z prawem) akty innego państwa, środków polegających na dokonaniu takich samych lub… …

    Słownik języka polskiego